برخی از افراد تصور می کنند چون در طول روزه داری برای مدتی طولانی معده شان را خالی نگه داشته اند در وعده افطار باید پرخوری کرده و این گرسنگی را جبران کنند. در نتیجه بیش از حد نیازشان غذا می خورند و دچار افزایش وزن می شوند. افرادی که در دوران روزه داری یا بعد از آن دچار یبوست می شوند کسانی هستند که در وعده افطار و سحر از میوه، سبزی، سالاد و آب استفاده نمی کنند یا به مقدار کم مصرف می کنند. در نتیجه عمل دفع به خوبی انجام نمی شود و به یبوست مبتلا می شوند. کسانی که سابقه ابتلا به سنگ های مجاری ادراری دارند چنانچه در طول ماه رمضان از آب کافی استفاده نکنند امکان ابتلای مجدد به این سنگ ها را خواهند داشت. البته این مساله در تمام اوقات سال باید رعایت شود. بنابراین باید در فاصله بین وعده افطار و سحری شش تا هشت لیوان آب یا مایعات بنوشند.
افراط در مصرف مواد چرب و شیرین یا مصرف نمک زیاد باعث بروز عوارض ناراحت کننده و گاهی خطرناکی خواهد شد از جمله افزایش فشار خون، چربی های خون و نهایتا عوارض قلبی و عروقی. بعضی از افراد در برنامه سحری و به خصوص افطار از موادی مثل حلوا، زولبیا، بامیه، گز، سوهان و سایر مواد چرب و شیرین به مقدار زیاد استفاده می کنند. افراط در مصرف این مواد نه تنها مفید و ضروری نیست بلکه باعث لطمه زدن به سلامت انسان می شود. برخی از افراد ممکن است به علت روزه داری دچار خستگی، بی حوصلگی، عصبانیت یا افسردگی بشوند که این عوارض طبیعی نبوده و از پیامدهای طبیعی روزه محسوب نمی شود بلکه به علت تغذیه غلط، گریبان گیر شخص می شود. این حالت معمولا در افرادی دیده می شود که از خوردن سحری امتناع می ورزند و غذای خودشان را به یک وعده افطار منحصر می کنند که این عمل باعث پایین افتادن قند خون می شود.
