میگوی سالم و تازه باید فاقد هر نوع بوی زننده، شدید و تند باشد. بوی میگوی سالم و تازه، بوی مخصوص میگو و ملایم است. در حالت فساد، بوی شدید آمونیاک از میگو به مشام می‌رسد.
در میگوی سالم و تازه، پوسته آن به‌صورت سفت و محکم به گوشتش چسبیده است. این در حالی است که در میگوی کهنه یا فاسد، پوسته آن رنگ طبیعی ندارد و گاهی اوقات هم کدر می‌شود. میگوی سالم و تازه دارای گوشتی باقوام است و گوشت آن، فاقد حالت لیزی و لزجی است.
در میگوی سالم و تازه نباید هیچ‌گونه لکه یا نقطه سیاهی روی پوسته یا گوشت آن دیده بشود. بد نیست بدانید که دلیل وجود این لکه‌ها، استفاده نکردن از یخ و ماندن طولانی‌مدت میگو در هوای گرم است که در این صورت، نقاط سیاه‌رنگی بر سطح آن ظاهر می‌شوند و ظاهر میگو را ناخوشایند می‌کنند.
پاهای میگو نیز در اثر ماندن طولانی‌مدت در آب گرم یا مخزن نگهداری که یخ آن تمام شده باشد، سیاه‌رنگ می‌شوند. پوسته میگوی خام ممکن است سبز مایل به خاکستری، قهوه‌ای مایل به صورتی یا صورتی کم‌رنگ یا حتی سفید کم‌رنگ باشد که بر حسب جنس و گونه میگو متفاوت است. در حالیکه در میگوی فاسد، پوسته آن رنگ طبیعی ندارد و گاهی اوقات هم کدر می‌شود. مهم‌ترین عامل تغییر رنگ میگو، در آفتاب ماندن آن به مدت طولانی و استفاده نکردن از یخ برای نگهداری از آن است. در میگوهای پرورشی، رنگ پوسته آنها سبز زیتونی و در میگوی خلیج فارس هم رنگ پوسته آنها، صورتی روشن است.
