اين روزها استفاده از نمک‌هاي پتاسيم به جاي نمک‌هاي سديم بين کساني که رژيم غذايي کم‌نمک دارند يا فشار خونشان بالاست، رواج پيدا کرده است اما اين افراد گمان مي‌کنند جايگزين شدن سديم با پتاسيم باعث از بين رفتن تمام زيان‌هاي نمک مي‌شود و مي‌توانند بدون دغدغه هرچقدر دلشان خواست، نمک بخورند؛ در صورتي که اصلا اين‌طور نيست…
با مصرف نمک پتاسيم، دريافت پتاسيم بدن بيشتر مي‌شود و دريافت سديم كمي كاهش مي‌يابد. در شرايط طبيعي، سديم مهم‌ترين الکتروليت خارج سلولي و پتاسيم، مهم‌ترين الکتروليت داخل سلولي است. وقتي ميزان دريافت سديم بدن بالا مي‌رود، فشار اسمزي خارج سلول هم افزايش پيدا مي‌كند و در نتيجه آب از فضاي بين سلولي به فضاي ميان بافتي مي‌رود. اين مساله مي‌تواند پرفشاري خون و عوارض آن مانند بيماري‌هاي قلبي- عروقي را در طول زمان به دنبال داشته باشد. از طرف ديگر، اگر ميزان دريافت پتاسيم بدن هم بيش از اندازه بالا برود، فشار اسمزي به جاي خارج سلول به درون سلول مي‌رود و مشکلاتي را داخل سلول ايجاد مي‌کند. مي‌توان گفت اگر محاسبه کلي در مورد دريافت به اندازه سديم و پتاسيم وجود نداشته باشد يا هرکدام از اينها بيشتر از مقدار طبيعي مصرف شوند، مي‌توانند عوارضي را براي فرد به وجود آورند. شايد مصرف نمک پتاسيم براي افرادي که دچار پرفشاري خون هستند، بد نباشد اما اگر همين نمک پتاسيم هم به ميزان نامتعادل مصرف شود و ذائقه بيمار را شور کند، مشکلاتي براي او به‌وجود خواهد آورد.
