درست است که مهم‌ترین وعده‌های غذایی در طول روز همان صبحانه و ناهار و شام هستند
اما در بین روز و میان این وعده‌های اصلی، برای این که تجدید قوا کنیم و انرژی لازم را به بدن برسانیم، معمولاً میوه یا لقمه کوچکی هم در نظر می‌گیریم. به وعده‌های خوراکی‌ای که در بین وعده‌های اصلی خورده می‌شوند «میان وعده» می‌گوییم. میان وعده‌ها گرچه قرار نیست ما را سیر کنند، باید انرژی لازم را برای ادامه فعالیت جسمی و فکری روزانه فراهم کنند. به همین دلیل باید سالم و مغذی باشند.
در قدیم به این میان وعده‌ها «چاشت» و« عصرانه» می‌گفتند. چاشت معمولاً لقمه‌ای نان و پنیر بود که ساعت 10 با چای می‌خوردند. اما داستان عصرانه چیز دیگری بود! عصرها که اعضای خانواده بعد از استراحت کوتاه نیم‌روزی دور هم جمع می‌شدند، ظرف میوه‌ای می‌گذاشتند وسط که چاشنی گل‌گفتن‌ها و گل‌شنفتن‌هایشان باشد، یا سفره کوچکی پهن می‌کردند و به بهانه آش دور هم جمع می‌شدند، یا چای و شیرینی، پذیرایی ساده دیدارهای فامیلی بود…
اما از این همه که بگذریم الان که روزگارمان، روزگار سرعت و فست‌فود و پفک و چیپس است، باید با دقت بیشتری خوراکی‌مان را انتخاب کنیم. اگر به جای خوردنی‌های کم‌ارزش، از مواد مغذی و سالم استفاده کنیم، به جز آن که سلامت بدنمان را تضمین و انرژی لازم را دریافت کرده‌ایم، در میان‌سالی هم به بیماری‌هایی چون فشار خون بالا، مرض قند یا چربی مبتلا نخواهیم شد.
پس با کمی وقت گذاشتن می‌توانیم کمی میوه پوست کنده (و حتی خرد شده)، چند تا خرما، گردو، بادام و پسته مغز شده یا چند لقمه کوچک آماده کنیم و به عنوان تغذیه همراه داشته باشیم تا در میان روز، هر وقت احساس گرسنگی کردیم، آنها را بخوریم!
