[susan]

اين تنها قار و قورهاي شکم نيست که بعضي‌ ها را به پُرخوري وا مي ‌دارد. مطالعات نشان مي‌ دهد که ذهن افراد پُرخور عامل محرک آن‌ ها است.
مطالعات نشان مي ‌دهد که همان ذهنيتي که معتادان را از ترک باز مي ‌دارد، توانايي کنترل غذا خوردن را هم از افراد پُرخور مي‌ گيرد.
در حال حاضر کم اشتهايي و پُرخوري عصبي در راهنماي آماري و تشخيصي بيماري‌ هاي رواني (DSM) که راهنماي اصلي روانپزشکان است، قرار دارد.
بحث‌هايي بين پزشکان وجود دارد که آيا پُرخوري بايد به عنوان يک بيماري مغزي شناخته شود يا نه. “
دو محقق از لابراتوار اختلالات اعتيادآور در دانشگاه بوستون در مطالعات خود دريافته‌ اند که تغذيه موش ‌ها با غذاهاي ناسالم همان ناحيه از مغز را تحريک مي ‌کند که مصرف مواد مخدر تحريک مي‌ کنند. “
اين محققان در آزمايش ديگري، تعدادي موش از يک گروه را از رژيم غذايي سالم ولي يکنواخت خود جدا کردند و به آن ها غذاهاي شيرين، پُر انرژي و سنگين خوراندند. بعد از دو روز، اين موش‌ ها به گروه خود و رژيم غذايي سالم قديمي بازگشتند سپس مشاهده شد که اين موش ‌ها ديگر تمايلي به غذاي سالم نداشتند و نسبت به موش‌ هايي که هرگز غذاهاي ناسالم را امتحان نکرده‌ اند، کمتر از غذاي سالم تغذيه کردند.
محققان معتقدند که اختلالات اشتها مي ‌تواند در افرادي رخ دهد که رژيم غذايي ثابتي ندارند و رژيم غذايي آن ‌ها بعضي اوقات شامل غذاهاي سالم است و بعضي اوقات غذاهاي ناسالم. اين افراد تمايل خود به غذاهاي سالمي که افراد سالم از آن‌ ها لذت مي ‌برند را از دست مي‌ دهند.
البته فقط اشتهاي افراد به غذاهاي سالم نيست که تحت تا?ثير رژيم غذايي آن ‌ها است. محققان دانشگاه بوستون همچنين در آزمايش بر روي موش‌ ها دريافتند که بازگرداندن موش‌ ها از رژيم ناسالم به رژيم سالم، بادامه مغز(آميگدالا) آن‌ ها را نيز تحت تا?ثير قرار مي ‌دهد.
بادامه ناحيه‌ اي از مغز است که اضطراب را کنترل مي ‌کند.
بادامه ي مغز موش ‌هاي تحت آزمايش بعد از بازگشت به رژيم سالم، 5 برابر ميزان پروتئيني به نام CRF(Corticotropin Releasing Factor) را ترشح مي ‌کند. اين همان ماده ‌اي است که معتادان را از ترک عادات خود باز مي‌ دارد.
در ادامه، اين ماده زماني به سطح متعادل خود رسيد و موش ‌ها را از اضطراب و تشويش نجات داد که غذاهاي شيرين و ناسالم وارد رژيم موش‌ ها شد. در اين مرحله تمايل موش ‌ها به خوردن غذاي ناسالم نيز بيشتر از دفعه قبل بود.
محققان با تست چند دارو دريافتند که موادي که CRF را از اتصال به سلول‌ هاي مغزي باز مي ‌دارند، تمايل موش‌ ها به غذاهاي ناسالم و عادات غذايي آن‌ ها را کاهش مي ‌دهد.
گفتني ‌است که براي اولين بار در دهه 90 ميلادي دانشمندان به فکر استفاده از بازدارنده‌ هاي CRF براي درمان اعتياد به الکل و مواد مخدر و افراد سيگاري افتادند.

[نویسنده]

نوشته‌ها