تحقیقات اخیر نشان می‌دهد کسانی که بطور ملایم می‌دوند، بیشتر از کسانی که به هیچ عنوان نمی‌دوند یا افرادی که مسافت‌های طولانی می‌دوند، زنده می‌مانند.
در این تحقیق که توسط موسسه تحقیقات قلب و عروق در شبکه بهداشت Lehigh Valley در آمریکا انجام شده، حدود 3800 دونده شرکت کردند که این افراد اطلاعاتی از قبیل میزان استفاده از داروهای غیر استروئیدی مانند ایبوپروفن را در اختیار این شرکت قرار دادند و تقریبا 70 درصد این افراد بیش از 20 مایل در هفته می‌دویدند.
به گفته یکی از متخصصان قلب که داده‌ها را مرور کرده، نباید بیشتر از 2.5 ساعت در هفته دوید و بهتر است این ساعت را به دو یا سه جلسه قدم زدن یا دویدن نرم تقسیم کرد.
علت مضر بودن دویدن زیاد برای طول عمر مشخص نیست، اما تحقیقات به عواملی مانند خطر قلبی که به بیماری‌هایی مانند فشارخون بالا، کلسترول بالا، دیابت و سیگار کشیدن یا استفاده بیش از حد از داروهای غیر استروئیدی که به مشکلات قلبی مربوط می‌شود، اشاره می‌کند.
به گفته محققان این موسسه، دونده‌های دوی ماراتن پلاک‌های بیشتری در شریان‌های قلبی خود نسبت به کسانی که نمی‌دوند، دارند و این پلاک‌ها عاملی برای حمله قلبی است.
علت این امر مشخص نیست، اما محققان اعلام کردند: هر نوع ورزش کششی مناسب نیست، چرا که سوخت و ساز بدن را در زمان دویدن تغییر می‌دهد که این امر به طور متداول شریان‌ها را سمی می‌کند.
