—بيماران مبتلا به اسکيزوفرني، هنگامي که درمان با داروهاي آنتي‌سايکوتيک را آغاز مي‌کنند اغلب دچار افزايش وزن مي‌شوند. اين عارضه جانبي ناخوشايند است، سبب عدم پيروي از درمان مي‌شود، بيماران را در معرض خطرات بدتر قلبي–عروقي قرار مي‌دهد و متابوليسم گلوکز را مختل مي‌سازد. تغييرات شيوه زندگي نظير رژيم غذايي و ورزش مي‌توانند به کنترل اين وضعيت کمک کنند. همچنين متفورمين در اين امر سودمند است. ولي براساس يک کارآزمايي تصادفي شده انجام شده در چين، اينها زماني بهترين کارايي را دارند که با يکديگر تجويز شوند. 12 هفته آموزش، رژيم غذايي، ورزش و 750 ميلي‌گرم در روز متفورمين در 128 فرد بزرگسال چيني دچار اولين حمله اسکيزوفرني، به طور چشمگيري اثر بيشتري بر شاخص توده بدن و سنجه‌هاي حساسيت به انسولين نسبت به هرکدام از گزينه‌هاي تغيير شيوه زندگي يا متفورمين به تنهايي داشت. آنهايي که هيچ‌کدام از مداخلات مذکور را دريافت نکردند شاخص توده بدنشان به طور متوسط به ميزان 2/1 (فاصله اطمينان 95 5/1-9/0) و دور کمرشان به ميزان 2/2 سانتي‌متر (8/2-7/1) افزايش يافت. متفورمين به تنهايي دومين درمان موثر بود ولي حتي تغيير شيوه زندگي به تنهايي نيز کارآمدتر از عدم هرگونه مداخله‌اي بود. ميزان کاهش شاخص توده بدن در شرکت‌کنندگان در برنامه رژيم غذايي و ورزش به طور متوسط 5/0 (8/0-3/0) بود. اين افراد همچنين يک افت کوچک ولي معني‌دار را در مقاومت به انسولين نشان دادند(5). تمامي شرکت‌کنندگان يک دوره ثابت از کلوزاپين، کلانزاپين، ريسپريدون يا سولپيرايد را مصرف مي‌کردند و طي سال اول درمان بيش از 10 به وزن‌شان اضافه شده بود.
