[amini]

حفاظت از قلب
دانشمندان ماده ای شیمیایی را در چای سبز شناسایی کردند که در حفاظت از قلب در برابر آسیب های مختلف موثر است.
کارشناسان “موسسه بهداشت کودکان انگلیس” در مطالعه روی ترکیبات چای سبز موفق به شناسایی ماده ای شیمیایی به نام “اپیگالوکاتچین سه گالیت” شدند که می تواند مرگ سلول ها را پس از حمله قلبی یا سکته کاهش دهد. این دانشمندان اعلام کردند: ماده شیمیایی موجود در چای سبز مانع از فعالیت پروتئینی به نام “استات یک” می شود که پس از رویدادهای استرس آمیز نظیر حمله قلبی یا سکته در درون سلول فعال می گردد.
“اپیگالوکاتچین سه گالیت” همچنین روند بهبود سلول های قلبی را سرعت می بخشد و موجب کاهش صدمه به آن می شود. از طرفی یکی از عوامل اصلی امراض و حمله های قلبی، وجود کلسترول بالا در خون انسان است.
چای سبز علاوه بر داشتن ویتامین های A و C (آنتی اکسیدان های قوی)، باعث کاهش کلسترول در خون نیز می گردد که این موضوع خطر احتمال حمله قلبی و امراضی از این قبیل را پایین می آورد.

کاهش تری گلیسیرید
کاتچین موجود در چای سبز، فعالیت آنزیم لیپاز را (آنزیم مسئول هضم چربی ها) در لوزالمعده مهار می کند، در نتیجه، شکستن چربی با سرعت بسیار کمی صورت می گیرد و چربی خون با سرعت کمی بالا می رود.
با توجه به این که افزایش تری گلیسیرید خون بعد از مصرف هر وعده غذایی یک عامل خطر در بروز بیماری قلبی است ، مصرف چای سبز در بین وعده های غذایی روشی مناسب جهت کاهش تری گلیسیرید خون است.

کاهش فشار خون
مصرف نیم تا 5/2 فنجان چای سبز در روز احتمال بروز پُرفشاری خون را تا 46 درصد کاهش می دهد.

جلوگیری از دیابت
چای سبز قادر است از عوارض ناشی از دیابت مانند آب مروارید و بیماری های کلیوی به طور معجزه آسایی جلوگیری کند. چای سبز با مهار کردن فعالیت آنزیم آمیلاز بزاق و روده که مسئول هضم نشاسته است، باعث می شود که نشاسته با سرعت آهسته تری بشکند و در نتیجه قند خون با سرعت کمی بالا برود.

پیشگیری از بیماری های ایمنی خودکار بدن
پژوهش گران اعلام کردند مصرف چای سبز از ابتلا به بیماری های ایمنی خودکار بدن جلوگیری می کند. تحقیقات پژوهش گران دانشکده پزشکی ژورژیا حاکی از آن است که مصرف چای سبز علاوه بر مؤثر بودن در کاهش ابتلا به سرطان، باعث محافظت افراد در برابر بیماری های ایمنی خودکار بدن می شود. چای سبز از گسترش آنتی ژن هایی که می توانند موجب تحریک ایمنی بدن شوند جلوگیری می کند. نتایج تحقیقات حاکی از آن است وجود ماده ای موسوم به EGCG در چای سبز باعث متوقف شدن التهاب و تاثیرات آن بر روی پوست و سلول های مترشحه بزاق می شوند. در یک اختلال ایمنی خودکار، موسوم به سندرم شوگرن (Sjogren)، سلول های مترشحه بزاق، هدف قرار گرفته و باعث خشکی دهان می شوند و در اختلالی دیگر، پوست ارگان هدف واقع شده و فرد مبتلا به سل جلدی می گردد.
شایان ذکر است تحقیقات بیشتر بر روی حیوانات در حال انجام است و تاثیر مفید چای سبز در پیشگیری از آرتریت نیز مشخص شده است.

موارد منع مصرف:
اعتقاد بر آنست که قبل و بعد از دریافت فرآورده‌های آهن و در شیرخواران نباید از چای سبز یا ترکیبات پلی فنول آن استفاده نمود. شواهد موجود حاکی از آنست که مقادیر بیش از ??? میلی لیتر در روز با سوخت و ساز آهن تداخل نموده و موجب کم خونی می‌شود. شواهدی مبنی بر منع مصرف در حاملگی وجود ندارد با اینحال باید با پزشک مشورت نمود. مصرف چای سبز در دوران شیردهی توصیه نمی‌شود.

تداخلات دارویی:
افزایش اثر متی سیلین و بنزیل پنی سیلین، تشدید اثر آسپیرین و سایر داروهای
ضد انعقاد مانند وارفارین (ویتامین K موجود در چای سبز میتواند بر ضد اثرات وارفارین عمل نماید).

عوارض:
مصرف بیش از حد کافئین که در چای سبز و بعضی از عصاره های آن وجود دارد در بعضی از افراد باعث علائمی مانند عصبانیت، بیخوابی و بیقراری می‌شود. افرادی که دارای بیماری فشار چشم هستند نباید استفاده کنند و افرادی که میگرن دارند میزان مصرف کمی باید داشته باشند .
.

کلینیک رژیم درمانی نوین_دکتر فرشچی

[نویسنده]

نوشته‌ها