[zahra jamshidi]

براساس اعلام سازمان خواروبار جهاني (FAO)،‌ هندوستان با توليد حدود 60 ميليون تن فلفل در سال، بزرگ‌ترين توليدکننده و صادرکننده فلفل در دنيا محسوب مي‌شود…

در هند بيش از 52 نوع فلفل و ادويه‌هاي تند ديگر توليد مي‌شود و اين کشور حدود 20 درصد از ادويه کل دنيا را تامين مي‌کند. اندونزي و برزيل هم با توليد 48 و 20 ميليون تن فلفل در سال، رتبه‌هاي دوم و سوم توليد جهاني اين گياه تند را به خود اختصاص داده‌اند. به تازگي ما ايراني‌ها هم خواسته يا ناخواسته، ذائقه‌مان را به مصرف غذاهاي تند و پر از فلفل عادت داده ايم.

رنگ پودر فلفل سياه و قرمز بيشتر به فرآيندي که در کارخانه‌ها روي توليد اين محصولات انجام مي‌شود، برمي‌گردد. در واقع طي فرآيند خشک‌کردن و تهيه صنعتي پودر فلفل، امکان تغيير رنگ آن هم وجود دارد. از طرف ديگر، رنگ فلفل سياه و قرمز به نوع گياه‌هاي پايه آنها هم بستگي دارد. فلفل سياه، دانه‌اي سياه رنگ و کوچک، فلفل قرمز هم گياهي بوته‌اي با پوسته‌اي قرمز است. در ضمن، رنگدانه‌ها و فلاونوييدهاي طبيعي موجود در گونه‌هاي مختلف فلفل باعث تغيير رنگ انواع آن مي‌شود.

معمولا خاصيت انواع فلفل‌ها از فلفل سياه و قرمز گرفته تا فلفل دلمه‌اي‌هايي با رنگ‌هاي متفاوت (قرمز، سبز، زرد، نارنجي و حتي سياه) و فلفل سبزهاي تند و شيرين، تفاوت چنداني با هم نمي‌کند. يعني رنگ‌هاي مختلف فلفل به کاروتنوييدهاي موجود در اين گياهان برمي‌گردد. به طور کلي اگرچه خاصيت فلفل‌هاي مختلف از نظر وجود کاروتنوييدهاي موجود در آنها کمي با هم متفاوت است اما فرق کلي، قابل توجه و اساسي در خاصيت فلفل‌هاي رنگي، تند يا شيرين وجود ندارد. در يک کلام اينکه ارزش تغذيه‌اي فلفل‌هاي مختلف با يکديگر تفاوت بارزي ندارد.

فلفل خشک يا پودر فلفل جزو ادويه‌ها محسوب مي‌شوند و ادويه‌ها هم از نظر تغذيه‌اي بايد به صورت متعادل مصرف شوند تا مشکلي را براي فرد مصرف‌کننده به وجود نياورند. برخي از افراد در مصرف فلفل هم مانند نمک و شکر به شدت افراط مي‌کنند و آنقدر حجم فلفل را در وعده‌هاي غذايي خود بالا مي‌برند که بدن آنها نسبت به طعم تندي مقاوم مي‌شود.

کسي که به طور مداوم فلفل مصرف مي‌کند، حساسيت گيرنده‌هاي چشايي‌اش به تدريج کم مي‌شود و براي اينکه بتواند لذت تندي غذاي گذشته را درک کند، بايد مدام فلفل غذاي خود را بيشتر و بيشتر کند. با اين حساب مي‌توان گفت که حساسيت گيرنده‌هاي چشايي و گيرنده‌هايي که طعم و مزه را روي زبان و دهان درک مي‌کنند، با مصرف روزانه و بي‌رويه فلفل کاهش مي‌يابد.

ادويه‌هايي مانند فلفل، محرک اسيد معده هستند و افراط در مصرف آنها مي‌تواند باعث ابتلا به التهاب معده يا حتي گاستريت شود. ابتلا به زخم‌معده يا زخم دوازدهه هم از ديگر عوارض مصرف طولاني‌مدت، مداوم و زياد انواع فلفل (به خصوص فلفل‌هاي تند) است.

ترکيب‌هاي فلاونوييدي، فوايد آنتي‌اکسيداني‌ دارند و در تمام گونه‌هاي فلفل هم يافت مي‌شوند. ترکيب‌هاي آنتي‌اکسيداني موجود در فلفل‌ها مانند ويتامين‌هاي E و C هم براي بدن بسيار مفيد هستند. در ضمن، آنتي‌اکسيدان‌ها جزو مواد ضدسرطان و دوستدار قلب محسوب مي‌شوند.

تركيب‌هاي فلاونوييدي مفيد موجود در فلفل‌ها ارتباط چنداني با تركيب‌هاي تشکيل‌دهنده طعم تند يا شيرين آنها ندارند. يعني تندي يا شيريني يک فلفل به گروهي از فلاونوييدهاي موجود در فلفل‌ها برمي‌گردد و ترکيب‌هاي فلاونوييدي و مفيد ديگري که در فلفل‌ها وجود دارد هم در تمام انواع اين گياه تقريبا پيدا مي‌شود. به‌طور حتم مي‌توان گفت که تندي بيشتر فلفل ربطي به خاصيت بيشتر يا کمتر آن ندارد.

آيا اين ادعا که مصرف فلفل باعث افزايش سوخت‌وساز بدن و کاهش وزن افراد مختلف مي‌شود، صحت دارد؟
فلفل جزو آن گروه از موادي است که مصرف آن کمي متابوليسم بدن را افزايش مي‌دهد اما متاسفانه برخي اين خاصيت فلفل را خيلي اغراق‌آميز مطرح مي‌کنند. بهتر است بدانيد که مصرف فلفل يا چاي سبز به تنهايي باعث کاهش وزن نمي‌شود. يعني بالا رفتن سوخت‌وساز بدن در اثر مصرف فلفل يا چاي سبز به اندازه‌اي نيست که منجر به لاغر شدن افراد چاق شود.
سلامت

[نویسنده]

نوشته‌ها