تیروئید چشمی یک بیماری خود ایمنی است که طی آن آنتی بادی هایی داخل بدن ترشح می شود. این آنتی بادی ها هم می تواند بر غده تیروئید اثر بگذارد و هم بر بافت های پشت کره چشم و سطح کره چشم.
این تاثیرگذاری موجب می شود عضلات پشت کره چشم بزرگ شود، چربی ها افزایش یابد و در بعضی مواقع چربی ها و عضلات در مراحل پیشرفته بیماری به بافت های فیبروز تبدیل می شود که این تغییرات نیز باعث ایجاد علائم بالینی بیماری خواهد شد. این علائم ابتدا شامل بیرون زدگی و زل زدگی چشم و باز ماندن چشم هنگام خواب شده و پس از آن می تواند دوبینی ایجاد کند و در مراحل شدیدتر موجب از بین رفتن بینایی می شود.
گاهی در مراحل اولیه و بدون این که بیرون زدگی یا زل زدگی چشم ایجاد شده باشد، بیمار احساس جسم خارجی در چشم و درد و ناراحتی هنگام پلک زدن دارد که این موارد هم جزو علائم اولیه تیروئید چشمی به حساب می آید. بنابراین کسانی که دچار اختلالات تیروئید هستند و دچار چنین علائمی می شوند حتما باید به متخصصان مراجعه کنند تا در همین مراحل، بیماری تشخیص داده شده و از پیشرفت آن پیشگیری شود.
