عسل به علت داشتن بعضی آنزیم ها به هضم غذا کمک میکند، مثل: لیپازٍ، آمیلاز، ساکاراز و… عسل از شدت هیپر اسیدیته ی معده می کاهد و می تواند در افراد مبتلا به ترش کردن یا رفلاکس مؤثر باشد،برای زخم معده و التهاب آن نیز مفید است. از سایر مصارف درمانی عسل می توان به اثرات کمک درمانی در بیماری سل، التهاب ریه، آسم و ذات الریه اشاره کرد، همچنین میتوان از اثرات کمکی آن در انواع زخم و التهاب های قرینه و سوزشهای چشم نام برد. عسل در درمان بیماری های زنان و زایمان، بیماریهای قلبی، بیماریهای کلیوی و بیماریهای اعصاب نقش به سزایی داشته است، نیز در درمان بیماریهای خونی مفید بوده، گلبولهای قرمز و هموگلوبین را افزایش میدهد و خاصیت ضد خون ریزی دارد، از این رو میتواند نقص ویتامین ک بدن را جبران کند.
عسل تاثیر بسیار مهمی روی عضلات قلب و تحریک و تقویت آن دارد و فشار خون را تنظیم و از سکته قلبی جلوگیری می کند . ابوعلی سینا درباره خواص عسل در کتاب معروف ” قانون در طب ” می نویسد : ” عسل دستگاههای درونی بدن را تقویت ، نیرو را زیاد و اشتها را باز می کند . عسل جوانی را جاودان و حافظه را نیرو می بخشد . عسل در محو زخم های چرکین و ریشه دار موثر است و به درمان آنها کمک می کند ، تاریکی دید را می زداید و بهترین درمان عفونت های لثه است . همچنین دردهای شکم ، سرفه ، مارگزیدگی ، اختلالات تنفسی و دردهای مفصلی را تسکین می دهد .” صحبت از اثرات درمانی عسل مجال بیشتری لازم دارد ما در اینجا به بعضی اثرات آن اشاره کردیم.
