[neda.mousavi]

مصرف منظم عدس برای بدن ما بسیار مفید است چون:

* عدس خطر ابتلا به مشکلات قلبی عروقی را کاهش می‌دهد.

* عدس حاوی آنتی‌اکسیدان‌هایی است که بیشتر متعلق به خانواده‌ی فلاوونوئیدها می‌باشند. این آنتی‌اکسیدان‌ها به ویژه در پوشش بیرونی عدس قرار دارند. بر اساس نتایج پژوهش‌ها زمانی که عدس خیس یا پخته می‌شود میزان آنتی اکسیدان کاتچین موجود در آن نیز افزایش پیدا می‌کند.

* عدس مانند دیگر اعضای خانواده‌ی حبوبات سرشار از فیبر می‌باشد. باید بدانید که هر پیاله عدس پخته شده حاوی حدود 4.5 گرم فیبر می‌باشد. فیبرهای محلول در آب موجود در عدس می‌تواند شما را از گزند بیماری‌های قلبی عروقی در امان نگه دارد. به خاطر اینکه این فیبرها به کنترل میزان کلسترول خون کمک می‌کنند.

* عدس منبع فوق‌العاده‌ی فسفر، منگنز و مس محسوب می‌شود. باید بدانید که مس برای ساخت هموگلوبین و کلاژن (پروتئین لازم برای ساخت و احیای بافت‌های بدن) لازم و ضروری است.

* منیزیم موجود در عدس برای رشد بافت استخوان‌ها و ساخت پروتئین، پیشگیری از گرفتگی عضلات، سلامت دندان‌ها و عملکرد سیستم ایمنی بدن لازم است. این ماده‌ی معدنی نقش مهمی در متابولیسم انرژی و انتقال واکنش‌های عصبی بر عهده دارد.

* عدس منبع فوق‌العاده‌ی فولات می‌باشد که در ساخت همه‌ی سلول‌های بدن به خصوص گلبول‌های قرمز شرکت دارد؛ و از آنجایی که فولات برای تشکیل سلول‌های جدید لازم است مصرف آن برای رشد جنین نیز ضروری است.

* علاوه بر خواصی که گفته شد عدس منبع خوب پتاسیم نیز می‌باشد. پتاسیم در بدن ما وظیفه دارد که pH خون را تنظیم کند. پتاسیم همچنین باعث تحریک ترشح اسیدکلریدریک در معده می‌شود که به هضم غذا کمک می‌کند. علاوه بر این‌ها این ماده‌ی معدنی برای انقباض عضلات و هم چنین انتقال واکنش‌های عصبی لازم است.

* عدس سرشار از ویتامین B1 و B2 می‌باشد. این ویتامین‌ها در متابولیسم انرژیِ همه‌ی سلول‌ها نقش دارند. علاوه بر این، ویتامین B2 به رشد و احیای سلول‌ها، تولید هورمون‌ها و تشکیل گلبول‌های قرمز کمک می‌کند.

* در عدس ویتامین B3 نیز وجود دارد که به تولید انرژی از گلوسیدها و چربی‌های مصرف شده کمک می‌کند. این ویتامین به روند تشکیل DNA نیز یاری می‌رساند.

* همین عدس خودمان منبع طبیعی ویتامین B6 نیز می‌باشد. کلاً جمع خانواده‌ی B در این ماده‌ی غذایی جمع است. این ویتامین که پیریدوکسین نیز نامیده می‌شود در سوخت و ساز پروتئین‌ها و اسیدهای چرب و همچنین سنتز ناقل‌های عصبی نقش دارد. ویتامین B6 به تولید گلبول‌های قرمز کمک می‌کند و باعث می‌شود که آن‌ها اکسیژن بیشتر حمل کرده و به سلول‌ها برسانند. این ویتامین همچنین به عملکرد خوب سیستم ایمنی بدن کمک زیادی می‌کند. در نهایت باید بگوییم که ویتامین B6 در ساخت برخی از ترکیبات سلول‌های عصبی شرکت دارد و به تنظیم هورمون‌ها نیز کمک می‌کند.

سیده ندا موسوی،دانشجوی دکترای تخصصی علوم تغذیه

[نویسنده]

نوشته‌ها