در گذشته تصور می‌شد افرادی که دارای والدینی هستند که عمر طولانی کرده‌اند بیشتر عمر می‌کنند اما دانشمندان سوئدی با مطالعه 90 ساله‌ها دریافتند که شیوه زندگی افراد، بیشتر از عامل ژنتیکی تعیین‌کننده مدت زمان عمر آن‌هاست.
در یک مطالعه اپیدمیولوژی در شهر گوتنبرگ سوئد در سال 1963 بررسی مردان 50 ساله آغاز شد.یک سوم از همه مردان پنجاه‌ساله در این شهر برای یک معاینه عمومی در باره سلامتی قلبی – عروقی مراجعه کردند.بعد از آن هر ده سال ، یک گروه جدید پنجاه‌ساله‌ها به همین منظور فراخوانده شدند ضمن این که گروه قبلی نیز مجددا تحت معاینه عمومی قرار می‌گرفتند.در طی چندین سال شاخص توده بدنی، عادت سیگارکشیدن، میزان مصرف الکل و قهوه، ، میزان ورزش ،میزان کلسترول و فشار خون افراد ثبت شد.برخی اطلاعات مربوط به والدین شرکت‌کنندگان مطالعه مانند سن آن‌ها به هنگام مرگ نیز جمع‌آوری شد.
یافته‌ها نشان داد که 90 ساله‌ها، در سن 50 سالگی سیگار نمی‌کشیدند، کمتر قهوه می‌خوردند، وضعیت اجتماعی – اقتصادی بهتری داشتند و کلسترول خون‌شان پایین‌تر بود.
محققان در بررسی کلی نتایج یافتند که نکشیدن سیگار، مصرف کمتر قهوه، پایین بودن کلسترول و داشتن وضعیت اقتصادی- اجتماعی بهتر در سن 50 سالگی و توان بالای کاری، شانس زنده بودن افراد تا سن 90 سالگی را افزایش می‌دهد.
این تحقیق به روشنی نشان می‌دهد که انسان زمان مرگ و میر را از والدین خود به ارث نمی‌برد بلکه خود فرد با انتخاب شیوه زندگی خود تصمیم می‌گیرد که چقدر عمر کند.
Journal of Internal Medicine
Volume 269, Issue 4, pages 441–451, April 2011
