[zahra jamshidi]

[align=right]

در منابع علمي، اشاره شده است که ميزان جذب کلسيم در شير کاکائو حدود 30 درصد کمتر است زيرا کاکائوي اين نوشيدني در خود فسفر دارد و جذب کلسيم و فسفر هم با يکديگر تداخل دارند…

به‌طور کلي شير معمولي از شير کاکائو بهتر است ولي در مواردي که فرد اصلا نمي‌تواند مزه شير را تحمل کند، اما شيرهاي طعم‌دار يا شير کاکائو را دوست دارد، مصرف اين شيرها اشکالي ندارد. به غير از شير کاکائو، بنا به تعريف منابع معتبر صنايع غذايي ساير شيرهاي طعم‌دار بايد تکه‌هاي ميوه طبيعي را در خود داشته باشند. همان‌طور که در خانه شير موز تهيه مي‌کنيد و موز را در شير مي‌ريزيد. کارخانه‌ها اجازه ندارند با مواد شيميايي طعم ميوه‌‌ را در شير ايجاد کنند و بايد از ميوه پوره‌اي بسازند و آن را با شير مخلوط کنند. شيرهاي طعم‌دار بين 2-1 درصد قند دارند که اين مقدار در شير کاکائو به دليل تلخي کاکائو، بيشتر است.

شيري که از دامداري به کارخانه‌هاي لبني مي‌رود، درجه‌بندي مي‌شود؛ بهترين شير، مختص خط توليد شير استريليزه است. شيري که کيفيت آن يک درجه کمتر است، براي خط توليد شير پاستوريزه فرستاده مي‌شود و شيري که بدترين کيفيت را دارد، با کاکائو يا پوره ميوه‌هاي مختلف طعم‌دار مي‌کنند. متاسفانه دست‌اندرکاران توليد و توزيع شير خودشان معمولا شير طعم‌دار نمي‌خورند. شايد خوانندگان بپرسند بالاخره بدکيفيت‌ترين شير هم فرآيند پاستوريزاسيون را طي مي‌کند و نبايد باعث ايجاد مشکلي شود، اما بايد توجه داشت که شير بي‌کيفيت بار ميکروبي بسيار بالايي دارد و گاهي ممکن است 3-2 بار پاستوريزه شود. به خاطر داشته باشيد که شير يک فرآورده طبيعي پروتئيني است و پروتئين‌‌ها به حرارت بسيار حساسند بنابراين تحمل چنين فرآيندهايي آن هم چند بار، مي‌‌تواند ارزش غذايي شير را کم کند. علاوه بر اين، در صنعت غذا، فرآيند معجزه‌آسايي نداريم که ماده اوليه بي‌کيفيتي را به محصولي با مطلوب‌ترين ويژگي‌ها تبديل کند.

[/align]

[نویسنده]

نوشته‌ها