نگاه به آلزايمر به ديده يک مشکل مربوط به تمام طول عمر و نه يک بيماري سالهاي آخر زندگي، فرصتي را براي نزديک کردن نسلها به يکديگر فراهم خواهد ساخت. در اين صورت تک تک آحاد جامعه نسبت به گستره وسيع عوامل خطر قابل اصلاح شامل رژيم غذايي، ورزش، استرس، مواجهه‌هاي محيطي، دستيابي به مراقبت سلامت، آسيب به سر، يادگيري در تمام طول عمر و نظير آنها احساس مسووليت خواهند کرد. بسياري از اين عوامل خطر از دوران جنين تا دوران سالمندي بر فرايندهاي سالخوردگي مغز اثر مي گذارند.
بر اين اساس همه ما مقيد به اقدامات عملي خواهيم بود: ميوه و سبزيجات بيشتر مصرف مي‌کنيم، کمتر از گوشت قرمز تغذيه مي‌کنيم، موقع استفاده از دوچرخه و موتورسيکلت از کلاه ايمني استفاده مي‌نماييم، بر کاهش سموم و آلودگي‌هاي محيط زندگي همت مي‌گماريم، و در فعاليتهاي اجتماعي که تأمين سلامت همه ما را تضمين مي‌کنند فعالانه شرکت مي‌جوييم. همبستگي نسلهاي جامعه فوايد زيادي را عايد سلامت اعضاي جامعه خواهد نمود که يکي از آنها حفظ قواي ذهني و داشتن مغزهايي سالمتر در دوران سالمندي خواهد بود.
