[ezamani]

[align=justify]پژوهشگران علوم پزشکی می گویند بر اساس نتایج یک مطالعه که به بررسی ارتباط بین تنهایی سالمندان و وضعیت تغذیه آنها پرداخته نشان داده است، سوء تغذیه در سالمندان تنها بیشتر دیده می شود.

هدف از این مطالعه تعیین تفاوتهای وضعیت تغذیه ای در سالمندانی که تنها زندگی می کردند در مقایسه با سالمندانی که در کنار خانواده شان زندگی می کردند، بود.

در این مطالعه حدود ۲۰۰ سالمند ( با سن ۶۵ سال به بالا) شرکت داشتند. محققین ۴۵% از سالمندان مورد مطالعه که تنها زندگی می نمودند را به عنوان گروه نمونه و ۵۵% از سالمندان که به شیوه سنتی درکنار خانواده شان زندگی می نمودند، را به عنوان گروه شاهد در نظر گرفتند.

اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه هایی جمع آوری می گشت و بررسی ها شامل ارزیابی نمایه توده بدنی و وضعیت تغذیه ای و وضعیت مالی افراد و… بود.

شواهد مطالعه حاکی از آن بود که افراد گروه نمونه ( سالمندان تنها و منزوی) در مقایسه با گروه شاهد، به میزان بیشتری در معرض فقر و مشکلات مالی قرار داشتند و می دانیم که عدم تمکن مالی، تامین مخارج مربوط به خرید مواد غذایی مناسب را دشوار می سازد.

نمایه توده بدنی در سالمندان منزوی کمتر از سالمندان غیر منزوی بود. همچنین سالمندانی که تنها زندگی می کردند در مقایسه با سالمندانی که در کنار و نزدیک خانواده شان بودند؛ در معرض خطر بالاتری برای سوء تغذیه بودند و تعداد وعده های غذایی روزانه سالمندان تنها کمتر بود و آشکارا دریافت پروتئین و میوه و سبزی روزانه آنها نیز پایین تر بود.

همچنین اشتها به غذا در سالمندان تنها و منزوی کمتر از سالمندان غیر منزوی بود. تنهایی و انزوا، خود یک فاکتور پیشگویی کننده ی مهم در ابتلا به بیماری بی اشتهایی عصبی است؛ که این بیماری نیز سوء تغذیه را به دنبال دارد.

سالمندان تنها، در معرض سوء تغذیه هستند. کاهش توان جسمانی در اثر کهولت سن، امکان دستیابی به تمام مواد غذایی مورد نیاز سالمندان را محدود می سازد، ضمن اینکه انزوا و تنهایی، زمینه ساز مشکلات روحی و کاهش اشتها و انگیزه برای غذا خوردن می گردد.

بنابراین می بایست تمهیداتی در راستای حمایت از سالمندان تنهای جامعه و بهبود وضعیت تغذیه آنها اتخاذ گردند.[/align]

[نویسنده]

نوشته‌ها