[zahra jamshidi]

اگرچه گرسنگي در زنان باردار مي‌تواند منجر به کاهش قند خون شود؛ اما پس از 20 ساعت روزه‌داري، قند خون هم‌چنان در محدوده نرمال است، يعني بالاتر ازmmol/L 8/2 (mg/dL 50). حتي در گرسنگي طولاني مدت نيز انرژي مورد نياز جنين از مسيرهاي جبراني تامين مي‌شود. افت شديد گلوکز، انسولين، لاکتات و کارنيتين و افزايش تري‌گليسيريد و هيدروکسي بوتيرات در پايان روز پس از روزه‌داري در زنان باردار ديده شده شده است. در مقاله‌اي ديگر نسبت LDL/HDL کاهش داشت اما نتيجه بارداري با زنان باردار غيرروزه‌دار قابل مقايسه بود. نتيجه بارداري در زنان گامبيايي که در ماه رمضان روزه مي‌گرفتند نااميدکننده بود؛ اما در اين مطالعه گروه شاهد براي مقايسه وجود نداشت. به هر حال در مناطقي که سوءتغذيه وجود ندارد، روزه‌داري در ماه رمضان بر رشد داخل رحمي تاثير نداشته و وزن هنگام تولد بيش از 13300 نوزاد حاصل، طبيعي گزارش شده است. روزه‌داري در ماه رمضان بر کاهش شاخص‌هاي مايع آمنيوتيک، بيشترين طول پاکه عمودي و حجم مايع آمنيوتيک بي‌تاثير بوده و منجر به کتونمي و کتونوري در مادر نشده است. هيچ تفاوت معني‌داري بين رشد فيزيکي و ذهني کودکان 13-4 ساله مادراني که در ماه رمضان حين بارداري روزه گرفته بودند با مادران غير روزه‌دار بدست نيامد. مادران شيردهي که روزه مي‌گيرند آب بدن خود را از دست مي‌دهند که اسمولاليته پلاسما را دستخوش تغيير کرده و محتواي اسيد اوريک، لاکتوز، سديم و پتاسيم شير را تغيير مي‌دهد. به علاوه اگرچه کميت درشت مغذي‌هاي شير بدون تغيير باقي مي‌ماند، اما ميزان روي، منيزيوم و پتاسيم شير مادر در زنان شيردهي که روزه مي‌گيرند کاهش مي‌يابد.

نکات و توصيه‌ها

زنان باردار را بايد از روزه‌داري بازداشت مگر افرادي که تغذيه خوبي دارند، دچار تهوع و استفراغ نيستند و رژيم مناسبي را رعايت مي‌کنند. مادران شيرده نبايد روزه بگيرند.

منبع : Islamic Fasting and Health, Nutrition and Metabolism April 24, 2010; 273.

[نویسنده]

نوشته‌ها