چغندر قرمز وقتی می پزد، لبو نامیده می شود. بدی لبو این است که حجم زیادی شیرینی وارد بدن کرده و فوق العاده چاق کننده و مصرف آن برای دیابتی ها مضر است، اما لبو هر چه قرمزتر باشد خواص آنتی اکسیدانی بیشتری دارد و قادر است از رسوب ذرات چربی در رگ ها جلوگیری کند و سختی عروق و بیماری های قلبی را کاهش دهد و با کنترل چربی خون ریسک ابتلا به کبد چرب را کاهش دهد.
از سوی دیگر آنتی اکسیدان های لبو موجب تقویت سیستم ایمنی بدن شده و علاوه بر کمک به التیام سرماخوردگی نقش مهمی در پیشگیری از ابتلا به آلزایمر و پارکینسون دارد و مهم تر آن که برای درد مفاصل و نقرس مفید است. رمز ماندگاری رنگ قرمز لبو آن است که در حین پخت از کوتاه کردن انتهای ریشه و ساقه آن اجتناب کنید.
خوب است بدانید آب لبو برای رفع التهاب مثانه و بیماری های پوست مفید است و فشار خون را تنظیم می کند و اگر آن را در فسنجان بریزید طعم و طبع این خورش را ملایم می کند. مصرف لبو در سالاد بر میزان اشتها می افزاید و بسیار ملین است.
