[farzaneh negahban]

چه تفاوتی میان رب های صنعتی و خانگی وجود دارد؟
گوجه فرنگی میوه ای ارزشمند است که قبل از رسیدن نارس بوده و حاوی ماده ای سمی به نام «سولانین» است که مصرف آن مخاطره آمیز است. این میوه پس از آن که رسید، قرمز و آبدار شده و فاقد سولانین و قابل مصرف می شود. در واقع نوعی آنتی اکسیدان به نام «لیکوپن» مسوول ایجاد رنگ قرمز در گوجه فرنگی است که می تواند با رادیکال های موجود در بدن که موجب بروز سرطان و بیماری های قلبی و پیری زودرس می شود مبارزه کند.

معمولا لیکوپن گوجه فرنگی زمانی بیشترین تاثیر را دارد که کمی حرارت دیده تا قابلیت های مهم و جذب آن در بدن افزایش یابد. بنابراین رب گوجه فرنگی از این نظر گزینه مناسبی است. اما وقتی گوجه فرنگی در معرض فرآیند حرارتی قرار گیرد، علاوه بر آن که اصطلاحا پخته می شود، حرارت زیاد سبب کاهش ویتامین ها و املاح معدنی موجود در آن می شود،که این اتلاف مواد مغذی در روش خانگی به دلیل استفاده از حرارت مستقیم و کنترل نشده بسیار بیشتر است.
نگهداری گوجه فرنگی به مدت زیاد قبل از فرآیند نیز می تواند یکی دیگر از علل افت مواد مغذی و مواد پکتینی محصول شود، اما در عوض مزیت رب های خانگی آن است که از مواد افزودنی یا نگهدارنده در آن استفاده نمی شود.
توصیه ها
رب گوجه فرنگی بعد از باز شدن باید در داخل یخچال نگهداری شود. یکی از اتفاقات طبیعی که برای این محصول می افتد کپک زدگی آن است که به خاطر شرایط نامطلوب نگهداری ایجاد می شود.
از خرید رب های بی نام و نشان و فاقد تاریخ مصرف و مجوز بهداشت خودداری کنید. در رب های تقلبی به دلیل استفاده از مواد نامطلوب و عدم انجام فرآیند پاستوریزاسیون از مواد رنگ دهنده و نگهدارنده استفاده می شود. این رب ها معمولا بسیار پررنگ و بدون مزه بوده و گاهی نیز به دلیل استفاده از مواد نگهدارنده در بیرون از یخچال هم کپک نمی زنند.

[نویسنده]

نوشته‌ها