بررسي دانشمندان نشان داد: موش‌هايي که به طور مهندسي ژنتيک شده بودند که به ام‌اس دچار شوند، هنگامي که رژيم غذايي پرنمک را مي‌خوردند، نسبت به موش‌هايي که ميزان دريافت نمکشان متعادل بود، وضعيت بسيار بدتري پيدا مي‌کردند.
اين يافته‌ها بيانگر آن است ؛که نمک ممکن است در ايجاد بيماري‌هاي خودايمني مانند ام‌اس و ديابت نوع يک در افراد مستعد از لحاظ ژنتيکي نقش داشته باشد که پيش از اين شناخته شده نبود.
دکتر ديويد هافلر، استاد ايمني زيست‌شناسي در دانشگاه ييل در آمريکا و سرپرست اين پژوهش مي‌گويد: «ايجاد اين بيماري‌ها نه صرفا به ژن‌هاي بد مربوط است و نه عوامل محيطي نامناسب. بلکه تعامل ميان ژن‌ها و محيط است که فرد را دچار اين بيماري‌ها مي‌کند.»
پيش از اين، مصرف بيش از حد نمک در افزايش خطر دچارشدن به بيماري‌هاي قلبي و فشارخون بالا مقصر شناخته شده است.
اکنون اين بررسي جديد نشان مي‌دهد؛رژيم‌هاي غذايي پرنمک ممکن است در افزايش ميزان بيماري خودايمني نقش داشته باشند.
هافلر مي‌گويد: «البته نمک تنها عامل محيطي موثر در اين بيماري‌هاي خودايمني نيست. مي‌دانيم که کمبود ويتامين D هم ممکن است در اين مورد نقش داشته باشد. سيگارکشيدن هم يک عامل موثر است و بررسي ما نشان مي‌دهد که نمک هم يک عامل خطرساز براي اين بيماري‌هاست.»
دکتر هافلر مي‌گويد: اکنون بايد بررسي مشابهي در انسان‌ها انجام شود. او از هم‌اکنون مجوز براي آزمايش‌کردن آثار کاستن از دريافت نمک در رژيم غذايي بر افراد دچار ام‌اس را گرفته است تا معلوم شود آيا اين کار علايم آنها را بهبود مي‌دهد يا نه.
گرچه ممکن است سال‌ها طول بکشد تا اين رابطه ثابت شود اما هافلر مي‌گويد براي بيماراني که از پيش در معرض خطر بيشتر بيماري خودايمني هستند کاهش مصرف نمک غذايي ممکن است ايده خوبي باشد.
