ورزش مرتب خطر بیماریهای قلبی، دیابت نوع دو، دمانس و بعضی از سرطانها را حداقل ۳۰ درصد کاهش میدهد اما باعث کاهش وزن نمیشود.
محققین معتقدند افزایش دور شکم و چاقی محصول “تغذیه ناسالم” و مصرف بیش از اندازه کالری است و این تغذیه بد از مجموع سه عامل “عدم تحرک بدنی، نوشیدن الکل و کشیدن سیگار” بیشتر باعث بیماری می شود.
چهل درصد افرادی که ضریب توده بدنی طبیعی (BMI) دارند، دچار بیماریهای متابولیکی هستند که به چاقی ربط دارند، مثل فشار خون بالا، چربی خون غیرطبیعی، بیماری قلبی و کبد چرب (بعلتی غیر از مصرف الکل).
اما مردم با توصیههای بیفایده درباره حفظ وزن مناسب با شمردن کالری، بمباران میشوند و بسیاری هنوز به غلط فکر میکنند دلیل چاقی فقط ورزش نکردن است.
یک فرد چاق لازم نیست خیلی ورزش کند تا وزن کم کند، بلکه باید کمتر بخورد. بزرگترین نگرانی من این است که پیامی که به مردم منتقل میشود این است که تا زمانی که ورزش میکنند میتوانند هر چه میخواهند بخورند. این غیرعلمی و غلط است. بر تغذیه ناسالم نمیتوان غلبه کرد.
با این حال برخی متخصصان دیگر معتقدند کم اهمیت شمردن نقش ورزش خطرناک است.
فایده ورزش اغراق یا توطئه صنایع غذایی نیست، زندگی سالم هم نیازمند تغذیه متعادل است هم ورزش.
کاهش کربوهیدرات از هر کار دیگری برای کاهش تمام عوارض سندرم متابولیک موثرتر است و باید اولین اقدام در درمان دیابت باشد، این کار حتی بدون کاهش وزن بسیار مفید است.