[z.yari]

با اين که زادگاه اوليه آن ايران است اما روز به روز کمتر استفاده مي شود و در حال فراموش شدن است. شايد اگر از خواص فراوان آن مطلع شويد، به مصرف بيشتر آن راغب شويد. يکي از اصيل ترين غذاهاي ايراني آش ماش است. اين دانه خاص ايران و خاورميانه است و مصرف آن در ديگر مناطق دنيا رواج زيادي ندارد.
دانه ماش، حاوي بسياري از مواد مورد نياز بدن است و در عين حال کالري کمي دارد. به اين ترتيب پرخاصيت و غيرچاق کننده است و بهتر است در دوران رژيم لاغري حداقل هفته اي يک بار از ماش استفاده شود؛ چرا كه بسيار زود هضم و غير نفاخ است و به علت دارا بودن ويتامين A و D نيازهاي بدن ما را تامين مي کند و براي تقويت اعصاب و بينايي مفيد است.
پتاسيم ماش نيز فراوان است بنابراين مصرف آن براي مبتلايان به پرفشاري خون، توصيه مي شود. ماش از نظر منگنز و سلنيوم که خاصيت آنتي اكسيداني دارند، نيز غني است و مصرف آن موجب پيشگيري از بيماري هاي مزمن مي شود.
از سوي ديگر، اين ماده غذايي کاهش دهنده قند و چربي خون است. ماش براي درمان اسهال نيز مفيد است. ضمن اينکه زودهضم بوده و از آنجا که ماده غذايي متعادلي است مصرف آن به ديابتي ها نيز توصيه مي شود. البته بهتر است كه اين ماده غذايي به صورت جوانه مصرف شود.
استفاده از ماش به شكل جوانه خواص آن را چند برابر مي كند؛ چرا كه فرآيند جوانه زدن باعث مي شود همه مواد مغذي به ويژه آهن افزايش يابد. بنابراين براي مبتلايان به کم خوني بسيار مفيد است. مصرف ماش ممنوعيتي براي هيچ کس ندارد؛ اما کساني که اسيداوريک يا نقرس دارند، بايد موادغذايي حاوي پروتئين را که پورين گياهي دارند، محدود کنند.
البته ترکيبات پوريني در ماش نسبتا کم است و لازم نيست اين افراد نيز ماش را از برنامه غذايي خود کاملا حذف کنند؛ بلكه تنها محدوديت به مصرف آن كفايت مي كند.

[نویسنده]

نوشته‌ها