[p.damghanian]

چغندر گیاهی است با فواید بسیار که پخته ی آن را لبو می گویند . بخش های خوراکی این گیاه هم برگ آن است و ،هم ریشه آن. در برگ های این گیاه در طول روز قند تولید می شود و هنگام عصر اگر برگ آن را خام بخورید کاملاً شیرین است.
مصرف شیره ی چغندر نیز از قدیم رواج داشته است و رنگ زیبای آن موجب می شده که آن را مانند خون انسان بدانند.
چغندر حاوی مقدار زیادی عنصر پتاسیم ، فسفر ، کلسیم ، گوگرد ، ید ، آهن و مس است و همچنین عناصر بسیار کمیابی مثل روبیدیوم (RUBIDIUM) و کاسیوم (CAESIUM) در آن وجود دارد. کربوهیدرات ، کمی پروتئین و ویتامین هایی چون B1 و B2 ، نیاسین ، B6 ، B12 و C در آن موجود است.
چغندر به دلیل دار بودن مقدار زیادی آنتی اکسیدان برای درد مفاصل و نقرس مفید است.
شیره ی چغندر سیستم گردش خون را بهبود می بخشد و به عملکرد سیستم ایمنی کمک می کند.
از جمله خواص دیگر شیره ی چغندر :
* کمک به جذب آهن و تولید گلبول های قرمز خون (برای زنانی که از کم خونی رنج می برند مفید است)
* کمک به حفظ سلامت سلول ها* کمک به حفظ سلامت کل بدن با کمک
آنتی اکسیدان های موجود در آن
* کمک به جذب بهتر بسیاری از مواد مغذی
* کمک به حفظ سلامت کبد (پاک کننده ی عالی صفراست)
* افزایش باروری
خواص دارویی چغندر :
– خوردن چغندر پخته رعشه را معالجه می کند و بسیار آرام بخش است.
– لبو به علت دارا بودن عناصر کمیاب از بیماری جذام جلوگیری می کند. فسفر دارد ، پس برای مغز و اعصاب مفید است.
– برای استحکام استخوان ها مفید است.
– لبو با اینکه 17 درصد قند دارد، ولی خنک است و این خاصیت خنکی در برگ آن بیشتر است . از این رو آب لبو برای التهاب مثانه، رفع یبوست و
بیماری های پوست مفید است.
– لبو ویتامین های A ، B و C دارد از این رو اشتها آور است و بهتر است همیشه به سالاد افراد کم وزن اضافه شود.
پریسا دامغانیان -کارشناس ارشد تغذیه و رژیم درمانی

[نویسنده]

نوشته‌ها