[m.jarahzadeh]

آويشن درختچه اي کوتاه و پر شاخه است. شاخه هاي علفي آن پوشيده از برگ هايي در قسمت فوقاني ساقه است. گل هاي سفيد ريز آن به طور چتري و منفرد مي رويند. ميوه آن فندق چهار قسمتي است. گياه آويشن گياهي است علفي با ساقه هاي کرکدار و سفيد از خانواده نعناع (Lamiasceae) که سرشاخه هاي گل دار و برگ، آن قابل استفاده مي باشد.
● موارد استفاده دم کرده آن به هضم غذا کمک مي نمايد و ضد سرفه و خلط آور است و در برونشيت، سياه سرفه و التهاب دستگاه تنفس فوقاني استفاده مي گردد.
● آثار فارماکولوژيک اثر ضد سرفه و خلط آور و ضد اسپاسم اين گياه در مطالعات بر روي حيوانات از عمده ترين آثار آن بوده اند. ضد عفوني کننده، هاضم غذا، ضد سرفه، ضدبو، ضد تشنج، غذا.جوشانده اين گياه در درمان پيچش روده و اسهال موثر است.
آويشن عامل تصفيه کننده خوبي بوده و در درمان بي خوابي و امراض جهاز هاضمه مفيد است. اگر 5 تا 10 گرم اويشن را در يک ليتر آبجوش دم کرده و با کمي عسل به بيماران مبتلا به تنگي نفس و کليه و مثانه و درد مفاصل و سياتيک موثر واقع خواهد شد. آويشن ضد تشنج وضد صرع و ضد نفخ هم است و براي تقويت بينايي و معده مفيد است.
براي جلوگيري از ريزش مو 20 گرم اويشن را در يک ليتر آب جوشانده آن را هرچند روز يک بار به سر بماليد. ضمنا در خوردن اويشن نبايد زياده روي کرد زيرا باعث بروز آلبومين در ادرار مي شود. مواد موثره آويشن باغي خلط آور بوده و براي معالجه سرفه مورد استفاده قرار مي گيرد. از تنتور و عصاره هاي الکلي پيکررويشي اين گياه براي معالجه سرفه، گلودرد، برونشيت و آسم استفاده فراوان مي شود.
● مقدار مصرف 11- 4 گرم به صورت دم کرده 3 بار در روز
● منع مصرف و عوارض جانبي از مصرف روغن فرار آويشن به صورت خوراکي بايد خود داري کرد و فقط به صورت استعمال خارجي کاربرد دارد و علايم مسموميت با اين گياه و با روغن فرار آن تهوع، استفراغ، درد معده، سرگيجي و در نهايت تشنج، اغما و کلاپس قلبي تنفسي است.

[نویسنده]

نوشته‌ها