در مبتلايان به اپي‌کنديليت يکطرفه خارجي (آرنج تنيس بازان) نتايج تجويز کورتون در قياس با دارونما در پيگيري يکساله بدتر بود. حتي فيزيوتوتراپي نيز سود زيادي به بيماران پس از يکسال نمي‌رساند…
محققان 165 بيمار مبتلا به اپي‌کنديليت خارجي را مورد مطالعه قرار داده و به صورت تصادفي به مدت 6 هفته يکي از درمان‌هاي ذيل را دريافت کردند:
• تزريق دوز واحد کورتيکواستروئيد
• تزريق دارونما
• تزريق کورتيکواستروئيد و 8 هفته فيزيوتراپي
• تزريق دارونما و فيزيوتراپي 8 هفته‌اي
درمان با کورتيکواستروئيد با بهبود کامل يا بهبود نسبي در 4 هفته بعد همراه بود اما در پيگيري يکساله ميزان بهبود معادل با دارونما بود (83% در مقابل 96%). به علاوه ميزان عود در بيماران گروه کورتيکواستروئيد پس از يکسال بالاتر بود (54% در مقابل 12%). فيزيوتراپي بيشتر باعث بهبودي زودرس و رفع علائم در قياس با گروه دارونما مي‌شد، اما در تمامي بيماران تا يکسال، فوايد حاصله از بين مي‌رفت.
البته پژوهشگران در انتها خاطرنشان مي‌سازند که نتايج اين مطالعه از شواهد کافي براي تغيير درمان در تجويز کورتون و توصيه به فيزيوتراپی برخوردار نمي‌باشد.
