ورزش، گلوكز و گلیكوژن را در داخل ماهیچه‌های بدن می‌سوزاند و در حین و بعد از ورزش، قند خون وارد ماهیچه‌ها می‌شود و سطح گلوكز و گلیكوژن را به حد طبیعی می‌رساند. همچنین، وجود برنامه‌های منظم ورزشی در بیماران دیابتی عكس‌العمل شدید انسولین را از بین می‌برد چون به عضلات و كبد عادت داده می‌شود كه گلیكوژن بیشتری دخیره كنند.
متخصصان اعتقاد دارند ورزش بیماران دیابتی باید به صورت تمرینهای هوازی صورت گیرد.
تمرینهای هوازی به فعالیت‌هایی گفته می‌شود كه با مصرف اكسیژن توأم باشد. این نوع تمرینها دستگاههایی را كه برای سلولهای بدن اكسیژن تهیه می‌كنند، فعال می‌كنند و به دنبال انجام تمرینهای هوازی تغییرات سودمند و مفیدی در ریه‌ها، قلب و عروق خونی ایجاد می‌شود. با انجام اینگونه تمرینها بدن هوای بیشتری را به داخل ریه‌ها منتقل می‌كند.
بهترین تمرین هوازی دویدن در مسافت‌های طولانی و با آهنگ آرام است و این تمرینها شامل اسكی، صحرانوردی، شنا، دویدن آرام، دوچرخه‌سواری، پیاده‌روی است.
امروزه محققان دریافته‌اند كه استراحت بیماران دیابتی كار نادرستی است.مطالعات نشان داده كه استراحت در تخت برای مدت حداقل 7 روز باعث اختلال در متابولیسم قند خون می‌شود؛ همچنین در ورزشهای درازمدت مشاهده شده كه حساسیت سلولها به انسولین افزایش می‌یابد كه این امر در بهبود وضعیت بیماری دیابت بخصوص بیماران دیابتی غیر وابسته به انسولین بسیار با اهمیت است.
یك برنامه صحیح كنترل بیماری قند در بیماران دیابتی غیر وابسته به انسولین به كاهش وزن این بیماران كمك می‌كند. كاهش وزن بر اثر ورزش باعث كاهش بافت چربی می‌شود. بنابراین مقاومت به انسولین در سلولها كاهش و به این ترتیب مصرف داروهای خوراكی پایین آورنده قند خون كم می‌شود.
