«سندرم شوگرن» دومين اختلال خود ايمني روماتيسمي شايع، پس از آرتريت روماتوئيد بوده و عوامل ژنتيكي، ايمني شناختي و هورموني متعددي در بروز آن نقش دارند. «سندرم شوگرن»، يک بيماري مزمن التهابي است که با تخريب بافتي چند غده‌اي مشخص شده و به التهاب قرنيه و ملتحمه چشم، کاهش توليد اشک و بزاق، خشکي چشم (گزروزيس) و نرمي قرنيه (گزروفتالمي) منجر مي‌شود. در ضمن نيمي از بيماران مبتلا به سندرم شوگرن، به آرتريت روماتوئيد نيز مبتلا هستند.
از آنجا که فقدان اشتها ، کاهش وزن، خستگي، مشکل در جويدن و بلعيدن، پوسيدگي دندان و کم‌خوني از عوارض سندرم شوگرن مي‌باشد، هدف کنترل غذايي در مبتلايان عبارت از رهاسازي فرد از علائم و ناراحتي‌هاي ناشي از غذا خوردن است.
در ضمن کنترل خشکي دهان (گزروستومي) بايد شامل روش‌هايي براي کاهش خطر پوسيدگي دندان باشد و به‌همين منظور شستن با آب، مسواک زدن، يا استفاده از فلورايد موضعي به‌طور مکرر توصيه مي‌شود. از آنجايي که عمل بلع يک مشکل محسوب مي‌شود، غذاهاي مناسب که به راحتي قابل بلع باشند، مفيد هستند. غذاها بايد مرطوب باشند و از افزايش حرارت غذاها بايد خودداري شود. مصرف قطرات ليموي شيرين شده ممکن است جريان بزاق را تحريک کند. بزاق مصنوعي يا فرآورده‌هايي مانند گليسيرين ليمويي نيز ممکن است توصيه شوند.
احتمال کمبود آهن و ويتامين از جمله کمبود ويتامين‌هاي B12 و فولات وجود دارد و لازم است مبتلايان با يک رژيم خوب و متعادل شده درمان شوند.
