[madjd]

گاهی بچه‌ها از خوردن برخی غذاها امتناع می‌كنند. لازم نیست آن غذا خیلی عجیب‌وغریب باشد تا بچه از آن بدش بیاید؛ مثلا گوجه‌فرنگی یا لوبیا…

البته این حق طبیعی كودك است و اجبار كودك به خوردن غذایی كه دوست ندارد، درست نیست و باید با بردباری رفتار كنید…

اما بدغذایی بعضی بچه‌ها از جنس بهانه‌گیری است؛ یعنی پایا‌ن‌ناپذیر است و فهرست غذاهایی كه نمی‌خورد به تدریج زیاد می‌شود؛ تا جایی كه مثلا فقط نان و مربا می‌خورد. این بهانه‌گیری حتی ممكن است به بشقاب غذا و رنگ لیوان هم سرایت كند. در واقع كودك بهانه‌گیر سعی دارد از غذا به عنوان ابزاری برای تسلط بر والدین استفاده كند. می‌پرسید راه‌حل چیست؟ پاسخ من به شما 6 جزء است:

1) اگر فرزندتان ناگهان علاقه‌اش را به غذایی از دست می‌دهد و از خوردن آن امتناع می‌كند، به این موضوع توجهی نكنید.
اجازه دهید آنچه دوست دارد بخورد و آنچه را نمی‌خواهد نخورد و پس از اتمام زمان غذا خوردن، ظرف غذایش را بدون هیچ اشاره و اهمیت دادن به موضوع بردارید. اگر مشخص كرد كه: «من از لوبیا بدم می‌آید» حساسیت نشان ندهید و چند روز بعد دوباره لوبیا در غذا بریزید. احتمالا غذایش را می‌خورد چون می‌داند علاقه نداشتنش جلب توجه نمی‌كند و باید دنبال راه دیگری باشد.

2) سخت‌گیر نباشید.
اگر كودك همواره از خوردن غذای خاصی خودداری می‌كند، برایش غذای دیگری تهیه كنید ولی چهره كودك‌تان را در نظر بگیرید. اگر متوجه شود كه این موضوع كانون توجه شما شده، بلافاصله آن را به عنوان وسیله‌ای برای تسلط بر شما به كار خواهد گرفت.

3) وقتی كودك به خوبی غذا می‌خورد از او تعریف و تمجید كنید.
اگر اصرار دارید بچه به خاطر شما یا پدرش 3 قاشق بیشتر بخورد، باید آن 3 قاشق را میل كند و هیچ تخفیفی قائل نشوید.

4) هرگاه متوجه شدید دلیل علاقه نداشتن به غذای خاص، طعم و مزه غذا نیست و تنها احساس نامطلوب غذا در زبان و دهان است، شیوه تهیه را عوض كنید.
بیشتر كودكان به هویج خام بیشتر از پخته علاقه‌مندند یا سیب‌زمینی سرخ‌كرده را به آب‌پز ترجیح می‌‌دهند. برحسب میل كودك، نوع غذا را تغییر دهید.

5) هیچ‌گاه چند نوع خوراكی را به كودك پیشنهاد ندهید تا از میان آنها یكی را برگزیند؛
زیرا این كار برایتان دردسرساز می‌شود. تا حد امكان، برای اعضای خانواده یك نوع غذا بپزید. او باید بفهمد که خانه، رستوران نیست؛ وگرنه پیام نادرستی از غذا خوردن دریافت می‌كند.
6) اگر فرزندتان غذایش را نمی‌خورد، او را تا اتمام غذا سرسفره یا میز ننشانید و با او سازش كنید:
«3 قاشق از غذاتو بخور، بعد می‌تونی بری!» و كوتاه نیایید و این 3 قاشق را جدی بگیرید. نگران نباشید و باور كنید که فرزند‌تان با یك وعده غذا نخوردن از گرسنگی نمی‌میرد و سوءتغذیه نمی‌گیرد؛ پس باقیمانده غذایش را نخورید یا به او جایزه‌ای مثل شكلات و بیسكویت ندهید چون باید بداند که اگر غذایش را نخورد چیز دیگری به جای غذا به او داده نخواهد شد.
!

[farzaneh negahban]

خیلی ممنون، این موضوعیه که فکر می کنم همه پدر و مادرها با اون درگیرند، مطالبتون کمک کننده بود فقط نکته آخر کمی ابهام داشت ، یعنی اگه کودک از خوردن غذا امتناع کرد بهش اصرار کنیم که حتما چند قاشق بخوره و کوتاه نیاییم، یا اهمیتی ندیم و نگران نشیم؟

[roya50]

بیشتر پدر و مادرها درباره
تغذیه كودكان خود نگران هستند . این والدین از بى ‏میلى و كم غذا خوردن كودكان خود در رنج هستند و شكایت‏هاى مختلفى در این مورد دارند . بى‏اشتهایى یا بد غذایى كودك در هر شكلی ،مساله‏ مهمى است كه باید آن را جدى گرفت، چرا كه در نهایت‏ به سوء تغذیه منجر مى‏شود . باید بدانیم فقط گرسنگى نیست كه كودك را به سوى غذا مى‏كشاند و یا فقط سیر بودن موجب دورى و پرهیز از غذا نمى‏شود، بلكه عوامل گوناگونى، جدا از نیازهاى بدنى، موجب مى‏شود تا كودك غذا بخورد یا نخورد .

رفتار بزرگترها در این مورد بسیار تعیین كننده است؛ براى مثال اگر كودكى صبحانه خوردن با خانواده خود را دوست داشتنى و با اهمیت نبیند، هیچ میلى به یك صبحانه خوب پیدا نمى‏كند .

در بسیارى از خانواده‏هایى كه زنان شاغل هستند دیده شده كه مادر، كودك را با عجله بیدار مى‏كند، با عجله لباس او را مى‏پوشاند و به زور، یك لقمه خشك در دستش مى‏گذارد تا آن را به عنوان صبحانه بخورد . آیا به نظر شما، كسى مى‏تواند در یك محیط عصبى، شلوغ و با عجله غذا بخورد؟

غذا خوردن آن هم در ابتداى صبح، باید همراه با آرامش باشد . ایستاده غذا خوردن، با عجله لقمه‏اى را درست كردن، در حالى كه كارهاى مختلفى را انجام مى‏دهید، فضاى ناامنى را براى یك تغذیه مناسب به وجود مى‏آورد . در چنین حالتى، هیچ كودكى میل به خوردن صبحانه ندارد .

خانواده‏هایى كه مجبورند صبح زود از خانه خارج شوند و وقت كافى براى صبحانه خوردن در كنار كودك خود را ندارند، بهتر است ‏برنامه‏اى را تنظیم كنند كه بتوانند همه با هم و در حضور كودك صبحانه بخورند و از این وعده غذایى لذت ببرند .

براى سر حال بودن در صبح و داشتن وقت کافی برای صرف صبحانه می توان:

– شب‏ها زودتر خوابید.

– یك سرى كارها را از قبل انجام داد.

– زودتر بیدار شد تا كودك فرصت انجام كارهاى اولیه را داشته باشد .

در بعضى از خانواده‏هایى كه مادران شاغل نیستند، مشكل به شیوه دیگرى خودنمایى مى‏كند ؛ بعضى از مادران آن قدر دیر از خواب بیدار مى‏شوند كه مى‏توانند صبحانه و ناهار را همزمان بخورند . دیر بیدار شدن، كوفتگى، خستگى و بى‏حوصلگى، بى‏اشتهایى را به همراه دارد . از آن جا كه مادر بى‏میل است‏براى تهیه صبحانه مناسب تلاشى نمى‏كند، در نتیجه با همان بى‏حوصلگى چیزى را براى كودك خود آماده مى‏كند تا او بخورد . كودكى كه همراه مادر خود دیر بیدار شده است طبیعى است كه صبحانه و ناهار او یكى مى‏شود .

به كودك فرصت‏بدهید تا صبحانه‏اش را كامل بخورد . در چنین فضایى نه تنها كودكان، بلكه هر انسانى از خوردن صبحانه لذت مى‏برد و طبیعى است كه این رفتار به عنوان یك عادت غذایى مناسب در كودك باقى مى‏ماند
از آن جا كه معده كودكان كم حجم است و غذاى كمى در معده آنها جا مى‏گیرد ، فاصله‏ى بین غذا خوردن كودك نباید خیلى زیاد باشد . كودكان، بین صبحانه و ناهار احتیاج به یك میان وعده دارند . این غذاى نیمروزى مى‏تواند انواع میوه، خشكبار، نان و شیرینى‏هاى سبك باشد . خوردن غذا در این زمان براى كودكان بسیار مهم است .

همراهى مادر با كودك در خوردن غذا مهم است؛ یعنى مادر در كنار كودك بنشیند، با او حرف بزند و با هم این غذاى نیمروزى را بخورند . كودكان در خوردن صبحانه یا ناهار و یا شام احتیاج به همراهى و همدلى اطرافیان خود دارند و دوست دارند كه بزرگترهایشان در كنارشان باشند و آنها را همراهى كنند . اگر غذاى نیمروز نامناسب باشد، در ناهاِر كودك حتما تاثیر منفى مى‏گذارد . تنقلاتى مانند انواع شكلات ، آب نبات و حجم زیاد شیرینى موجب مى‏شود تا كودك سیرى كاذب پیدا كند و میلى به غذا نداشته باشد . استفاده از انواع
خشكبار ، دانه‏ها ، مغزها و میوه‏ها به مراتب بهتر است .
ناهار كودك باید غذایى كامل با انواع مواد مغذى باشد . حداقل یك ساعت مانده به ناهار از دادن انواع تنقلات به كودك پرهیز شود. این تنقلات جلوى اشتهاى كودك را مى‏گیرد . به خصوص اینکه هرگز به کودک خود
هله و هوله ندهید. قبل از ناهار، كودك را از غذا مطلع كنید و اگر در خانه است‏، حتما او را از نوع غذا و یا اینكه غذا در چه وضعیتى است ‏باخبر سازید . مى‏توانید از نیم ساعت مانده به غذا، كودك را ترغیب به غذا خوردن كنید و بگویید غذا به زودى آماده مى‏شود .

[madjd]

با تشکر از حسن توجه شما
بهتر از حساسیت زیاد به خرج نداد و اصراری به کودک نکرد
این جمله درستتر است:
نگران نباشید و باور كنید که فرزند‌تان با یك وعده غذا نخوردن از گرسنگی نمی‌میرد و سوءتغذیه نمی‌گیرد؛
در حقیقت خطاب مادرانی هستند که فکر میکنند کودکشان باید تمام ظرف غذای خود را تمام کنند

[نویسنده]

نوشته‌ها