در دهه‌ي 1970، دسته‌ي جديدي از داروهاي اعصاب و روان موسوم به «نورولپتيك»ها به بازار آمدند و هم‌اكنون نيز در سراسر جهان، ميليون‌‌ها نفر از اين داروها استفاده مي‌كنند. نورولپتيكها گرچه در درمان بيماري‌هاي اعصاب و روان موفق بوده‌اند، اما اشكال عمده نيز دارند: مصرف‌كنندگان اين داروها در 10 هفته‌ي آغازين مصرف، 4 كيلوگرم وزن زياد مي‌كنند و يك سال پس از ادامه‌ي مصرف دارو، 4 تا 5 كيلوگرم ديگر بر وزن آنها افزوده مي‌شود. البته نورولپتيكها تنها داروهائي نيستند كه سبب افزايش وزن مي‌شوند. داروهاي ضدتشنج براي درمان صرع، داروهاي ضدفشار براي فشارخون بالا، داروهاي بازدارنده‌ي پروتئاز براي درمان ايدز (HIV) و داروهاي حاوي انسولين، همگي به سهم خويش سبب افزايش وزن مي‌شوند. «داروهاي بتابلاكر» (داروهايي كه براي درمان فشارخون بالا، آنژين يا درد قفسه‌ي سينه و ديگر بيماري‌هاي قلبي به كار مي‌روند) به صورت ميانگين سالانه 1/2 كيلوگرم به وزن افرادي كه از آنها استفاده مي‌كنند، مي‌افزايند و مصرف قرص‌هاي ضدبارداري براي 2 سال متوالي، مي‌تواند وزن زنان را تا 5 كيلوگرم افزايش دهد. همچنين «آنتي‌هيستامين»هايي كه بدون نسخه فروخته مي‌شوند نيز مي‌تواند موجب افزايش وزن شوند. پس، آيا مصرف داروها مي‌تواند در همه‌گير شدن چاقي نقش داشته باشد؟ هنوز هيچ دليل و مدرك استواري بر اين موضوع وجود ندارد، اما ترديدي نيست كه مصرف اين داروها در 30 سال گذشته، باعث چاق‌تر شدن افراد شده است.
