[m.momenan]

بادمجان از گروه سبزی‌هاست. این سبزی، حاوی ویتامین‌های محلول در آب به خصوص ویتامین‌های گروه B در حد بسیار خوب و سرشار از منیزیم و پتاسیم است. به علاوه به مقدار خیلی كمی هم آهن و سلنیوم دارد. در واقع این سبزی همان خواصی را دارد كه سایر سبزی‌ها دارند. زمانی كه به فردی توصیه می‌شود در برنامه غذایی خود، روزانه حدود 200 گرم از انواع سبزی‌ها ‌مصرف كند، بادمجان نیز از این گروه محسوب می‌شود..

بسیاری از افراد هنگام استفاده این سبزی، پوست آن را می‌گیرند درحالی كه پوست بادمجان حاوی رنگدانه‌هایی است كه در سایر موادغذایی یافت نمی‌شود و به آن «آنتو سیانیدین» گفته می‌شود. آنتوسیانیدین، خواص آنتی‌اكسیدانی بسیار قوی دارد بنابراین اگر با پوست مصرف شود، مانند بادمجان ترشی یا بادمجان سرخ‌‌شده یا به هر شكل دیگری با پوست، برای سلامت بسیار مفید خواهد بود.

علت تلخ‌بودن برخی از بادمجان‌ها، تركیب‌های شیمیایی‌ای به نام «آلكالوئیدها»یی است كه داخل سلول‌های آن وجود دارد. بهترین روش برای از بین بردن تلخی بادمجان، اضافه كردن نمك به آن است. افزودن نمك به دلیل اینكه باعث افزایش فشار اسمزی در خارج سلول‌های بادمجان می‌شود، آلكالوئیدها را به سمت بیرون می‌كشاند. دراصطلاح عامیانه با این روش، «زهرابه» آن گرفته می‌شود كه همان آب تلخی است كه در اثر ایجاد فشار اسمزی از آن خارج می‌شود.

این سبزی كم‌كالری است به شرط اینكه هنگام سرخ‌كردن روغن كمتری به خود بگیرد زیرا جذب روغن بالا، مقدار چربی دریافت شده را افزایش می‌دهد و برای اینكه بادمجان روغن كمتری جذب كند، اول باید قبل از مصرف آن را در نمك خواباند. دوم اینكه می‌توان در مدت زمان كمتر، با شعله بیشتری آن را سرخ كرد تا روغن كمتری جذب كند. هرچند این نوع روش طبخ، چندان توصیه نمی‌شود.

مصرف روزانه بادمجان اشكالی ندارد مگر اینكه فرد به آن حساسیت داشته باشد زیرا آلرژن‌های موجود در بادمجان باعث بروز پاسخ‌های آلرژیك می‌شود به همین دلیل است كه گفته می‌شود «بادمجان باد دارد.»

[نویسنده]

نوشته‌ها