[neda.mousavi]

انسان موجودی اجتماعی است و با هم غذا خوردن از ویژگی‌های بارز اجتماعی بودن است. حتی می‌توان گفت در بسیاری مواقع غذا خوردن، محور و بهانه‌ای برای با هم بودن و کنار هم جمع شدن است. بسیاری از مناسبت‌های ما با غذا خوردن عجین شده به طوری که غذا محور اصلی مراسم عروسی و حتی عزاست.
با هم غذا خوردن فقط از لحاظ روانی مفید است یا از نظر جسمی هم تأثیرهای مثبتی دارد؟
از نظر فیزیولوژیک هم قطعاً در کنار هم غذا خوردن مفید است. افرادی که تنها غذا می‌خورند اشتهای کمی دارند و در کنار غذا از ماست و سالاد یا سایر چاشنی‌ها استفاده نمی‌کنند. این افراد سریع غذا می‌خورند تا به ادامه کارشان بپردازند و این بازده کاری‌شان را کاهش می‌دهد چون خستگی‌شان رفع نشده و از غذا خوردن لذت نبرده‌اند. درحالی‌که با هم بودن و دور هم غذا خوردن، باعث تحریک اشتها می‌شود و هورمون‌ها و آنزیم‌های ترشح شده نیز باعث هضم و جذب بهتر غذا خواهند شد.
وقتی با هم هستیم و سر سفره یا میز غذا صحبت می‌کنیم، غذا را آرام‌تر می‌خوریم، پیش غذا، غذای اصلی و دسر به نوبت سرو می‌شود و خود این مساله به شرطی که اعتدال را حفظ و میزان غذای مصرفی‌مان را کنترل کنیم، باعث سیر شدن کامل می‌شود. حتی خستگی رفع می‌شود و سر شوق می‌آییم و می‌توانیم با انرژی بیشتری کار کنیم. بخشی از محاسن این کار هم جنبه اقتصادی دارد. مثلا وقتی افراد به تنهایی و یکی‌یکی غذا می‌خورند، انرژی بیشتری صرف گرم کردن مجدد غذایشان می‌شود. در ضمن غذا به درستی بین افراد تقسیم نمی‌شود. درحالی‌که وقتی با هم باشند، با توجه به تعداد نفرات، تقسیم عادلانه‌ای انجام می‌گیرد.
محققان دانشگاه مک گیل و کویینز کانادا طی پژوهشی نشان داده‌اند سلامت روانی نوجوانانی که به طور منظم، وعده شام را به صورت خانوادگی مصرف می‌کنند بهتر از سایر همتایان خود است. وعده‌های غذایی خانوادگی، شاخصی مطمئن در سنجش تبادلات اجتماعی بین اعضای خانواده است؛ خواه فرزندان خانواده هنگام صحبت کردن با والدین احساس راحتی کنند یا خیر.

“الگار” سرپرست این پژوهش می‌گوید: “تعدد صرف شام خانوادگی با کاهش بروز مشکلات احساسی و رفتاری و افزایش سلامت روانی، اخلاقی در مقابل سایرین و همچنین رضایت بیشتر از زندگی مرتبط است.”

محققان می‌گویند: وعده‌های غذایی خانوادگی فرصتی را برای تبادلات اجتماعی خانوادگی ایجاد می‌کند تا والدین و نوجوان درباره نگرانی‌ها و احساسات خود صحبت کرده و از بار منفی روان خود بکاهند.

نتایج این پژوهش که بر روی 26 هزار و 69 نوجوان 11 تا 15 ساله صورت گرفت، در مجله “Adolescent Health” منتشر شده است.

سیده ندا موسوی، دانشجوی دکتری تخصصی علوم تغذیه

[نویسنده]

نوشته‌ها