می‌توانیم جمعیت جهان را از نظر تناسب‌اندام، به ۳ قسمت تقریباً مساوی تقسیم کنیم: یک سوم چاق، یک سوم لاغر و یک سوم دارای اندام مناسب؛ بنابراین پدیده چاقی یا لاغری یک پدیده طبیعی به حساب می‌آید. علت این پدیده را زمانی می‌توان درک کرد که بتوانیم سیستم سوخت و ساز بدن را بشناسیم. خداوند متعال، بدن انسان را با دقتی فوق‌العاده ساخته و نه تنها کل محاسبات لازم را برای سلامتی او در نظر گرفته، بلکه به منظور تأمین انرژی لازم برای ادامه‌ی این زندگی، سیستم‌های دقیقی خلق کرده است.
انرژی لازم برای تأمین نیازهای بدن انسان از خوراکی‌ها دریافت می‌شود. اگر انرژی دریافتی به اندازه انرژی مورد نیاز بدن باشد وزن ثابت می‌ماند ولی اگر این انرژی بیش از انرژی مورد نیاز بدن باشد، بدن پس از دریافت نیاز خود، انرژی باقی مانده را به ذخیره‌ای برای روزهای قحطی تبدیل می‌کند. این ذخیره معمولاً به صورت بافت چربی در مناطق مختلف بدن می‌ماند و باعث افزایش وزن می‌شود.
حال اگر انرژی دریافتی فردی کمتر از نیاز او باشد، بدن مجبور است برای تأمین بقیه نیاز خود از انرژی‌های ذخیره شده (چربی‌های انباشته در بدن) استفاده کند. در صورت عدم وجود ذخایر چربی نیز، بدن نیاز خود را از سوزاندن بافت‌های دیگر خود تهیه خواهد کرد. وضعیت تأمین نیاز بدن به گونه‌ای است که حتی در بعضی حالت‌های قحطی و رژیم‌های غذایی نادرست، بدن برای تأمین نیازهای خود از بافت‌های حیاتی و مهم مثل قلب، کلیه، کبد و غیره استفاده می‌کند که باعث کاهش وزن می‌شود.
