1 ـ مواد غذايي بايد از نظر مقدار و نوع به تدريج به غذاي شيرخوار اضافه شود.
2 ـ ابتدا از يك نوع غذاي ساده شروع و به تدريج مخلوطي از چند نوع غذا داده شود.
3 ـ از مقدار كم شروع و به تدريج بر مقدار آن افزوده شود.
4 ـ بين اضافه كردن مواد غذايي مختلف حدود 7ـ5 روز فاصله لازم است. زيرا شيرخوار بايد به يك نوع غذا عادت كند و بعد غذاي جديد اضافه شود. اضافه كردن يك به يك مواد سبب مي‌شود اگر كودك ناسازگاري به يك ماده غذايي داشته باشد شناخته شود و بتوان آن را از غذا حذف كرد. همچنين دستگاه گوارش كودك فرصت پيدا كند تا به غذا عادت كند
5 – ابتدا بايد غذا رقيق تهيه شود به طوري كه غلظت آن كمي‌بيشتر از شير مادر باشد. سپس به تدريج بر غلظت آن افزوده شود. سفت كردن تدريجي غذا سبب ياد گرفتن عمل جويدن مي‌شود.
6 ـ اگر در شروع غذاي تكميلي، شيرخوار به غذاي خاصي بي‌ميل بود، نبايد در خوردن آن پافشاري كرد و مي‌توان يك تا دو هفته آن غذا را حذف و سپس دوباره به او داد. كودكان قبل از سن يكسالگي نبايد شير گاو مصرف كنند.
تعجب نكنيد زيرا بدن نوزادان به شير مادر- و نه شير فرآوري نشده گاو- نياز دارد و اگر مادري نميتواند بنا بر دلايلي به كودك خود شير بدهد
بهتر است به دنبال شير خشك غني شده با آهن كه از شير معمولي درست شده باشد بگردد.
اين به معناي اجتناب كلي از مصرف شير گاو نيست بلكه بيانگر اين لست كه مصرف شير مادر و شير هاي خشك غني از اهن در درجه اول اولويت قراردارند. به عبارت ديگر شير گاو بهترين منبع دربردارنده مواد غذايي براي نوزادان نيست.
