[r.ahmadi]

همه چیز به خودتان و تلاشتان بستگی دارد.
با طول دادن خوردن یک خوراکی و فکر کردن در مورد مصرف آن می توان تا حد زیادی بر هوس غذایی چیره شد. به هر حال مغز نقش بسیار مهمی در کلیه فر آیندهای بدن بر عهده دارد از جمله فرآیند سیری و گرسنگی. لذا با کار کردن روی مغزتان می توانید هوس های غذایی خود را بهتر مهار کنید.

مثلا شخصی هوس چیپس می کند و نمی تواند جلوی خودش را بگیرید و به این نتیجه می رسد که حتما باید چیپس را بخورد. حالا یک راه این هست که خیلی طولش بدهد و به مغزاجازه دهد روی این موضوع کار کند. مثلا آن شخص تواند با خودش فکر کند آیا من باید چیپس بخورم؟ آیا ارزشش را دارد که به خاطر لذت منختصر چیپس بخورم؟ و مثلا حداقل حدود 15 دقیقه در مورد خوردن چیپس با خود فکر کند. بعد اگر احیانا هنوز تمایل به خوردن چیپس وجود داشت و کنترل از دستش خارج است؛ برفرض به ناچار می رود و چیپس را می خرد، اکنون فرد قبل از خوردن هر خلال از چیپس باز فکر کند که آیا این کار من درست است؟ آیا چیپس برای من خوب است و …. وقتی در کنار فکر کردن زیاد چیپس را بخورد بالاخره مغز بر هوس چیره شده و احساس تمایل برای نخوردن یا متوقف کردن خوردن چیپس آشکار می شود.

سپس می تواند مابقی چیپس را از دسترس خارج کند مثلا به شخص دیگری ببخشد. در حالیکه اگر همین شخص هیچ فکری نکند و بدون فکر کردن سریعا چیپس را بخرد و در موقع خوردن چیپس نیز هیچ فکری نکند و با ولع و خیال راحت چیپس را تا آخر بخورد، خوب معلوم هست که اشتهایش کنترل نمی شود چون او هیچ تلاش مغزی برای مهار اشتها نکرده است.

در ضمن برای اینکه به غذا به عنوان لذت بخش ترین چیز نگاه نکنید؛ این جنبه از جنبه های روانی و رفتاردرمانی از تغذیه به شمار می آید و باید رفتاردرمانی و اصلاح طرز فکرتان در مورد غذا را در پیش گیرید.

در کل همه چیز به سعی و تلاش خودتان بستگی دارد و برای کنترل اشتها نیز مثل هر کار دیگری باید تلاش کرد.

منبع: تالارهای گفتگوی رژیم درمانی نوین

[نویسنده]

نوشته‌ها