جوش شیرین در فرمولاسیون ساخت فرآورده‌های شیمیایی از قبیل پاک‌کننده‌ها، پودر پخت و صنایع آبکاری فلزات در مقادیر مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کاهش کیفیت نان و به مخاطره افتادن بهداشت و سلامت مصرف‌کنندگان از مهم‌ترین مضرات مصرف ماده جوش‌شیرین در نان به شمار می‌آید.
استفاده از این ماده در نان سبب اتلاف هزینه، تهدید فرآیند تخمیر، تیرگی مغز نان و نامطبوع شدن بوی آن میشود. جوش شیرین باقیمانده در نان به هنگام مصرف، مزه و بوی نامطبوعی می‌دهد که به نام نیش سودا شناخته میشود.
مصرف جوش‌شیرین به این دلیل که سبب رسیدن سریع و کاذب خمیر و تولید خمیر نارس میشود، بیات شدن سریع نان و افزایش دور ریز نان را به دنبال دارد.
PH معده در حدود سه تا چهار بوده و این عدد بیانگر غلظت اسید کلریدریک مترشحه از سوی سلول‌های جداره معده است.
ماده قلیایی جوش شیرین این تعادل را بر هم می‌زند؛ جوش شیرین موجود در مواد غذایی، سبب اختلال در جذب کلسیم و فسفر شده که سبب نرمی و پوکی استخوان، افزایش فساد دندان و همچنین مانع از احیای آهن سه ظرفیتی و تشکیل آهن دو ظرفیتی شده که این اختلال به مرور زمان، موجب کاهش مقدار هموگلوبین، کم‌خونی و کاهش مقدار آهن خون میشود.
جوش شیرین با ایجاد تغییرات در دستگاه گوارش سبب افزایش جذب فلزات سنگین نظیر کادمیوم، سرب و جیوه شده که موجب کم‌خونی ناشی از مسمومیت، تنگی نفس و عوارض کلیوی میشود.
