[کاربر عادی]

مطالعات علمي گذشته به ارتباط ميان چاقي و افسردگي تاكيد دارند. بطور كلي ديده مي‌شود كه افراد چاق دچار افسردگي مي‌شوند و بالعكس افراد افسرده دچار افزايش وزن و چاقي مي‌گردند و جالب آنكه افراد افسرده اظهار مي‌كنند كه با غذا خوردن به آرامش رسيده و همين موضوع باعث مي‌شود خيلي از اوقات حتي بدون احساس گرسنگي ناخود آگاه حجم زيادي از مواد غذايي را دريافت كنند و در نهايت به چاقي مبتلا مي‌گردند. حال آيا ارتباط چاقي در نواحي مختلف بدن بر‌روي خلق شما يكسان است؟
نتايج مطالعه اخير 5 ساله توسط دانشمندان هلندي نشان داده كه افسردگي شانس ابتلا به چاقي ناحيه شكم را افزايش مي‌دهد در حالي كه اين ارتباط بين افسردگي و چاقي عمومي بدن وجود نداشته است. نتايج اين مطالعه بيانگر اين مساله است كه احتمالا مكانيسم فيزيولوژيك خاصي، افسردگي و تجمع چربي ناحيه شكمي را به هم مربوط مي‌سازد. همچنين اين نتايج مي‌تواند دليل قانع كننده‌اي باشد بر اين‌كه چرا ريسك ديابت و بيماري‌هاي قلبي در افراد افسرده افزايش مي‌يابد.

در اين مطالعه طي 5 سال، بر روي بيش از دو هزار سالمند كه بخوبي فعاليت‌هاي روزمره خود را انجام مي‌دادند نشان داده شد: آنان كه علائم افسردگي را دارا مي‌باشند تجمع بافت چربي شكمي را بيشتر از همسن و سال‌هاي بدون علائم افسردگي دارا مي‌باشند. در اين مطالعه آينده‌نگر براي تعيين چاقي از نمايه توده بدني (BMI) و از اندازه‌گيري دوركمر و سي‌تي اسكن براي تعيين چاقي شكمي استفاده شد.

به طور كلي نتايج اين مطالعه نشان داد افسردگي خطر ابتلا به چاقي شكمي را دو برابر مي‌كند. اين افزايش تجمع بافت چربي،خاص چربي شكمي بود و در ايجاد چاقي عمومي تغييري مشاهده نشد. اين مساله مي‌تواند يك دليل بيولوژيكي داشته باشد كه كشف علت اصلي آن نياز به تحقيقات بيشتر را مي‌طلبد. علاوه بر آن، همانطور كه مي‌دانيم چاقي شكمي بويژه تجمع چربي‌هاي بين‌بافتي از مخربترين نوع چاقي‌ها در ايجاد و توسعه بسياري از بيماري‌هاي متابوليك و نيز بيماري‌هاي قلبي و عروقي است.

نكته عملي: قبلا ارتباط چاقي و افسردگي به اثبات رسيده است اما با توجه به مطالب فوق، در درمان افراد افسرده كه معمولا سير مزمن خواهد داشت توجه به جلوگيري از چاقي شكمي با عنايت به اين كه اين نوع از چاقي مسبب خيلي از بيماري‌هاي ديگر است اهميت ويژه‌اي دارد. تغيير شيوه زندگي و داشتن تحرك بدني و ورزش منظم روزانه در اين بيماران علاوه بر آن كه در تغيير خلق بيماران افسرده و به عبارتي بهبود علائم رواني آنان اثرات مفيد غيرقابل انكاري دارد از طرف ديگر مي‌تواند از بروز چاقي شكمي به طور جدي جلوگيري كند. علاوه بر اين در درمان دارويي بيماران افسرده (به عنوان يك ركن اساسي در بهبود بيماران افسرده) پيشگيري از پراشتهايي‌هاي مرتبط با حالات خلقي كه منجر به چاقي شكمي مي‌گردد بايد مورد توجه قرار گيرد.

[نویسنده]

نوشته‌ها