اختلالات غذا خوردن در زنان سنين باروري شايع‌تر از ميزاني است که متوجه آن مي‌شويم. بي‌اشتهايي عصبي در جمعيت انگلستان شيوعي تا 7 در هر 1000 نفر دارد و به ويژه در دختران نوجوان و زنان جوان شايع است. پرخوري عصبي شايع‌تر است (1%-5/0% در زنان سنين باروري) و جمعيت مبتلا کمي مسن‌تر هستند. اختلالات آتيپيک غذا خوردن از اين هم شايع‌تر هستندافرادي که در گروه آتيپيک قرار مي‌گيرند رفتارهايي غيرطبيعي در غذا خوردن خود دارند ولي با معيارهاي تشخيصي بي‌اشتهايي عصبي يا پرخوري عصبي مطابقت ندارند. يک مطالعه گذشته‌نگر بااستفاده از پرسشنامه روي 454 زن طي 7-3 ماه پس از زايمان، شيوع برخي انواع اختلالات غذا خوردن را 5/11% گزارش کرد. در اين مطالعه زنان جوان‌تر بيشتر مبتلا بودند.
اختلالات غذا خوردن مشکلات نسبتا ناشايع اما مهمي در زنان سنين باروري هستند، چرا که مي‌توانند تحت تأثير بارداري قرار بگيرند و بر مادر و فرزند تأثيرات نامطلوب بگذارند. عناصر کليدي درمان عبارتند از: تشخيص اختلال در مراحل اوليه؛ ايجاد ارتباط خوب با مادر و همسر وي؛ برقراري ارتباط واضح و شفاف با پزشک عمومي، ماما و متخصص مامايي. اين زنان اغلب نيازمند حمايت ادامه‌دار هستند بنابراين تداوم مراقبت‌ها نقش حياتي دارند.
