از حضرت امام صادق (علیه السلام) در كتاب معتبر حدیث “كافي” نقل است که: پرخوري ناخوشايند است.
در كل پرخوري هم از ديدگاه اسلام و هم از نظر طب سنتي رد شده است.
پيغمبر اكرم (صلوات ا… علیه و آله وسلم): آدمي هيچ ظرفي را بدتر از شكم پر نكرده است. آدمي زاده را چند لقمه بسنده مي‌كند، در حدي كه كمرش را راست بدارد. اگر نفس آدمي بر او چيرگي يافت، يك‌سوم معده براي خوراك، يك‌سوم براي نوشاك (نوشيدني‌ها) و يك‌سوم براي نفس كشيدن خواهد بود.
يعني خوردن و آشاميدن بايد در حدي باشد كه انسان انرژي لازم براي انجام فعاليت‌ها را داشته باشد. در واقع هميشه بايد بخشي از معده خالي باشد. همانطور كه با بارگذاشتن غذا روی شعله، به دنبال فرآيند پخت، غذا افزايش حجم پيدا مي‌كند و سر قابلمه بايد خالي باشد، معده هم بايد همين‌گونه باشد وگرنه همانگونه که غذا به بالا حرکت کرده و سر می رود، در معده نیز بدنبال فرآیند هضم و تولید گازها، حالت نفخ، آروغ، ترش کردن (رفلاکس) و … اتفاق می افتد.
پيغمبر اكرم(صلوات ا… علیه و آله وسلم): پس از من روشي (در جامعه) پديد خواهد آمد كه مومن به اندازه يك معده و كافر به اندازه هفت معده مي‌خورد.
در حقيقت يكي از خصوصيات مومنين واقعي اين است كه كم خور هستند.
