[hodai]

بیماری پرخوری عصبی ناشی از عوامل هورمونی و عصبی است و بیشتر افراد مبتلا به آن دچار افسردگی می‌شوند و عواملی مانند تعارض‌های خانوادگی، بی‌توجهی والدین و… نیز می‌توانند در تشدید این بیماری موثر باشند.
دکتر قاسم دستجردی، روان‌پزشک می‌گوید: پرخوری عصبی به حالتی گفته می‌شود که فرد به خوردن غذای بیش‌ازحد معمول در مقایسه با افراد معمولی می‌پردازد همچنین می‌توان پرخوری عصبی را به خوردن بیش‌ازحد در افرادی که وزن بالایی دارند اطلاق کرد.
او با بیان این‌که این افراد عمدتاً دچار مشغله فکری هستند، ادامه می‌دهد: معمولاً این بیماری در زنان شیوع بیشتری دارد، یک تا 3 درصد از زنان جوان به پرخوری عصبی مبتلا هستند به‌طوری‌که این افراد به علت نگرانی‌هایی که در رابطه با وزن خود دارند به غذاهای چرب و شیرین روی آورده و همچنین غذا را به‌طور صحیح نمی‌جوند و کنترلی بر خوردن ندارند، در مواردی نیز بعد از خوردن غذای زیاد دچار حالت تهوع می‌شوند و پس از آن احساس گناه و تنفر کرده و به اقدامات جبرانی همچون روزه گرفتن، استفاده از ملین‌ها، استفراغ و ورزش کردن روی می‌آورند و طبیعتاً این افراد با دوره‌ای از افسردگی مواجه خواهند شد.
این روان‌پزشک می‌گوید: در تعداد قابل‌توجهی از زنان دوره‌های گذرای پرخوری دیده می‌شود که پس از مدتی این حالت رفع می‌شود که نمی‌توان آن را پرخوری عصبی نامید. به گفته وی پرخوری بیش از 3 الی 4 ماه طول می‌کشد و علت‌های هورمونی و عصبی را شامل می‌شود.
دکتر دستجردی خاطرنشان می‌کند: در خانواده‌های ناآرام که دارای تعارضات خانوادگی هستند، عمدتاً بلندپروازند و افسردگی بیشتر در آن‌ها دیده می‌شود، پرخوری عصبی شایع‌تر است. این‌گونه افراد به اطرافیان خود وابسته هستند.
عوارض این بیماری بروز برخی مشکلات جسمی در ناحیه مری، معده و نیز پوسیدگی دندان‌ها را در بردارد و همچنین کمبود آب بدن، اختلال در قاعدگی و سوءمصرف مواد مخدر در این افراد بیشتر دیده می‌شود.
پرخوری عصبی عمدتاً سیر نوسانی دارد و درمان دارویی، رفتاردرمانی و درمان‌های شناختی در مورد این بیماران انجام می‌شود ضمن این‌که درمان دارویی باید با دستور پزشک صورت گیرد.
دکتر وفا نیز در مورد پرخوری‌های عصبی می‌گوید: این بیماری نیز از اختلالات غذایی محسوب می‌شود و عمدتاً با مصرف غذاهای پرکالری و غذاهایی که راحت بلعیده می‌شوند، همراه است و پس از آن رفتارهای جبرانی مانند استفراغ عمدی به دلیل احساس گناه از پرخوری و پیشگیری از افزایش وزن انجام می‌شود.
به گفته او همچنین در اغلب موارد شروع پرخوری عصبی به دنبال دوره‌ای از رژیم‌های نادرست کاهش وزن اتفاق می‌افتد. خستگی، ضعف و یبوست از جمله عوارض این بیماری محسوب می‌شوند.
هم این اختلال و هم کم‌خوری عصبی ریشه در یک بیماری روحی دارند که می‌تواند خطرساز و مشکل‌آفرین باشند که در صورت تشدید آن و کنترل نکردن بیماری، مرگ را به دنبال دارند.

[نویسنده]

نوشته‌ها