آهن موجود در شیر مادر در 6-4 ماه اول زندگی نیازهای کودک را برآورده می‌کند اما از 6 ماهگی به بعد نیاز به آهن در کودکان بطور قابل ملاحظه‌ای افزایش می‌یابد و آهن شیر مادر به تنهایی مقدار مورد نیاز را تامین نخواهد کرد و چنانچه مقدار آهن جذب شده برای تامین نیازهای روزانه کافی نباشد و استمرار داشته باشد کم خونی ناشی از فقر آهن ایجاد خواهد شد.
والدين تصور مي‌کنند که استفاده از قطره آهن خوراکي، موجب پوسيدگي دندان کودک ميشود که اين موضوع، تصور کاملا نادرستي است.
استفاده از قطره آهن در مرحله اول عامل پوسيدگي دندان نيست، بلکه قطره آهن با قرار گرفتن در کنار ديگر پوسيدگي‌ها، جذب قسمت‌هاي پوسيده دندان ميشود و قسمت‌هاي پوسيده را سياه کرده و اين امر را تشديد مي‌کند. قطره آهن بايد با استفاده از قطره چکان در قسمت انتهايي زبان کودک چکانده شود تا زود بلعيده شده و وارد بزاق دهان نشود. ورود يون قطره آهن به بزاق دهان و ترکيب آن با کلسيم مينا را عامل اصلي سياه شدن دندان کودکان است. پاک کردن لثه و دندان کودکان بعد از مصرف قطره آهن و حتي شير خوردن آنها، مانع از آسيب به دندان‌ها ميشود که اين کار بايد بوسيله يک گاز در نوزادان و يا مسواک در کودکان بزرگتر انجام شود. مخلوط کردن قطره آهن با آب پرتغال و نوشيدن آن با ني یک روش ديگر در استفاده از قطره آهن در کودکان است. همچنين «سندرم شيشه شير» عمده‌ترين دليل پوسيدگي دندان در کودکان است . شير خوردن کودکان در حالت خواب شايع‌ترين دليل پوسيدگي دندان کودکان است.
