[Z.Ebadi]

حفظ مقدار قند خون در محدوده طبيعي، بين 60 تا 140 ميلي گرم درصد، هدف اصلي در درمان ديابت است؛ از طرف ديگر نوع تغذيه، و بالطبع روزه‌داري، مي‌تواند روي اين شاخص مهم سلامت بيمار تاثير جدي بگذارد.
کارشناسان اعتقاد دارند افرادي كه با داروهاي خوراكي کاهنده قند خون يعني قرص های ضد قند قادر به كنترل قند خون خود در حد طبيعي هستند، ، با رعايت شرايط خاص و اندازه‌گيري به‌موقع قند خون‌شان، مي‌توانند با سلامت و اطمينان کافي در اين فريضه الهي شرکت کنند.
بنابراين، شايد بتوان گفت اولين قدم براي فرد ديابتي که مي‌خواهد در فريضه روزه هم‌گام سايرين باشد، اين است که تجهيزات لازم براي اندازه‌گيري قند خون، يا حداقل ادرار را، در منزل داشته باشد. بدون پايش مداوم قند خون، يا تخمين آن از طريق آزمايش ادرار، نمي‌توان از ايمن بودن روزه‌داري اطمينان کافي داشت.

به گفته متخصصان، ميزان قند خون بيماران ديابتي روزه‌دار بايد قبل از سحر، حداكثر 120 ميلي گرم درصد، دو ساعت بعد از سحر، حداكثر 160 ميلي گرم درصد، بين ساعت 1 تا 3 بعدازظهر، حداقل 70 ميلي گرم درصد، قبل از افطار، حداكثر 120 ميلي گرم درصد و دو ساعت بعد از افطار، ‌حداكثر 160 ميلي گرم درصد باشد.

پزشکان توصيه مي‌کنند بيماران روزه‌دار در هنگام افطار، قبل از خوردن هر غذايي، قرص خود را ميل كنند و پس از گذشت مدتي، غذا خوردن را آغاز كنند.

اما قضيه در مورد بيماران تحت درمان با انسولين فرق مي‌کند. استفاده از اين دارو با احتمال بالاي افت قند خون همراه است و بنابراين، لازم است اين بيماران در فواصل نزديک به‌هم غذا ميل كنند، به همين دليل، روزه‌داري به هيچ عنوان به آنها توصيه نمي‌شود. ضمن اينکه بيماران انسوليني، معمولا نمي‌توانند نوبت تزريق خود را، مگر در موارد خاص و زير نظر مستقيم پزشك معالج، حذف يا جابه‌جا كنند. به همين دليل توصيه تمام پزشکان و متخصصان به اين بيماران اين است که روزه نگيرند.

[نویسنده]

نوشته‌ها