نمایه ی گلایسمی عسل
براساس بررسی مقایسه ای 5 نوع عسل مختلف و دو عسل تجاری در استرالیا در سال 2005 مشخص گردید 5 نوع از این عسلها دارای نمایه ی گلایسمی یا GI پائینی هستند، یکی از عسل های تجاری و یکی از عسل های محلی دارای GI متوسطی بودند و عسل تجاری دوم دارای GI یا نمایه ی گلایسمی بالایی است. براساس این یافته ها بنظر می رسد مقدار GI تنها به مقدار فروکتوز هر نمونه بستگی دارد زیرا گلوکز و سایر قندهای موجود در عسل مقادیر جزئی هستند و تأثیری بر نمایه ی گلایسمی آن ندارند.
در مطالعه ای که نتایج آن در مجله ی The international Journal of Food Science and nutnition منتشر گردید، دانشمندان یک مطالعه ی 8 هفته ای را بروی 48 فرد مبتلا به دیابت انجام دادند. نیمی از این افراد به مدت 8 هفته عسل را بصورت خوراکی مصرف و نیمی دیگر از عسل استفاه نکردند. نتایج نشان داد در گروهی که عسل را بصورت خوراکی مصرف کرده بودند کاهش وزن بیشتری نسبت به گروه کنترل دیده می شود همچنین پروفایل چربی آنها نسبت به گروه کنترل بهبود یافته بود اگر چه مقدار هموگلوبین A1C آنها اندکی افزایش یافته بود.
متأسفانه در اکثر عسل هایی که به بازار ارائه می شود مقدار نمایه ی گلایسمی آزمایش نمی شود به همین علت افراد مبتلا به دیابت باید در مصرف عسل احتیاط کنند. در عسل ماده ای که ذاتاٌ برای افراد دیابتی مضر باشد وجود ندارد اما این ماده دارای کربوهیدرات است وباید در مصرف آن احتیاط کرد در رابطه با مصرف عسل، بیمار باید براساس رژیم غذایی خود همان رویه ای را پیش گیرد که در مورد سایر مواد حاوی کربوهیدرات به او توصیه شده است و براساس الگوی تغذیه ای و شمارش کربوهیدرات های مجاز روزانه می تواند با هماهنگی متخصص تغذیه مقدار بسیار کمی عسل روزانه مصرف کند.
