[e.amini]

فعالیت فیزیکی خطر تمام عوامل مرگ‌آور را کاهش می‌دهد؛ از جمله این عوامل می‌توان به بیماری‌های قلبی- عروقی، پرفشاری خون، برخی سرطان‌ها، پوکی استخوان، بیماری‌های اسکلتی و دیابت نوع 2 اشاره کرد. فعالیت مناسب بدنی متابولیسم گلوکز را بهبود می‌بخشد، چربی بدن را کم می‌کند و فشار خون را پایین می‌آورد. فعالیت فیزیکی با تأثیر روی برخی از ترکیبات ترشحی بدن، کاهش زمان توقف مواد سمی در روده‌ها و بالا بردن سطح آنتی‌اکسیدان‌ها، موادی که از سوخته‌شدن نامناسب چربی‌ها در سطح سلول‌های بدن که منجر به سرطانی و پیرشدن سلول‌ها می‌شود جلوگیری می‌کنند. در ضمن فعالیت فیزیکی احتمال ابتلا به سرطان‌های مختلف از جمله سرطان سینه که در اثر متابولیسم هورمونی در زنان ایجاد می‌شود کاهش می‌دهد. تحرک بدنی مناسب همچنین احتمال بروز سرطان‌های رحم، ریه، پروستات و کولون را کم می‌کند، علاوه بر این احتمال عفونت ریه و سنگ‌های کلیوی بر اثر ورزش کاهش می‌یابد، فعالیت فیزیکی سلامت اسکلتی-عضلانی را نیز ارتقا می‌بخشد و نشانه‌های افسردگی را هم کم می‌کند. البته شروع ناگهانی و فعالیت شدید برای افرادی که آموزش کافی ندیده‌اند و یا به‌تدریج فعالیت خود را افزایش نداده‌اند نیز ممکن است موجب عوارضی از جمله جراحات، کم آبی بدن یا سکته قلبی شود.
متخصصان و مسئولان حوزه بهداشت و سلامت در سطح جهان توصیه می‌کنند که یک فعالیت فیزیکی متوسط در حد 60-30 دقیقه در روز وجود داشته باشد. برآورد شده که 17درصد از بزرگسالان در جهان فعالیت بدنی ندارند. حدود 41 درصد مردم جهان هم اگرچه از نظر فیزیکی تا حدودی فعالند ولی فعالیت آنها اندک است؛ یعنی به‌طور متوسط کمتر از 2/5 ساعت در هفته به فعالیت بدنی می‌پردازند. تخمین زده می‌شود که بی‌تحرکی موجب مرگ حدود 2 میلیون نفر در سراسر جهان در سال می‌شود. امروزه در مناطق کم درآمد فعالیت فیزیکی مردم به نسبت افراد پردرآمد کمتر شده است.

[نویسنده]

نوشته‌ها