[align=justify]انسولین یک ماده شیمیایی پروتئینی است که توسط سلولهایی به نام سلول ( بتا) که در جزایر لانگراس در لوزالمعده قرار دارند، تولید می شود و وظیفه کنترل قند خون در بدن را به عهده دارد.
با ورود غذا به لوله گوارش و تجزیه آن، قند موجود در غذا از طریق پرزهای جدار دستگاه گوارش وارد خون می شود. ورود قند به خون علامتی به لوزالمعده فرستاده و با تحریک سلولهای بتا؛ انسولین تولید و ترشح می شود. انسولین نیز ورود گلوکز یا قند خون را به داخل سلول های بدن تسهیل می کند و در آنجاست که این قند یا می سوزد و انرژی تولید می کند و یا ذخیره می شود.
بیماری دیابت درواقع حاصل کمبود یا ناتوانی کارکرد هورمون انسولین است. دیابت نوع یک بر اثر تخریب سلولهای سازنده انسولین رخ می‌دهد و بیمار در همان اوایل زندگی از داشتن انسولین محروم می‌شود.
در دیابت نوع 2، ابتدا کمبود انسولین وجود ندارد، بلکه سلول‌ها نسبت به انسولین مقاومت نشان می‌دهند و در واقع انسولین برای انجام کارهای خود دچار ناتوانی نسبی است و سلولهای لوزالمعده مجبور به تولید مقادیر زیادی انسولین است. بعد از گذشت چندین سال از این بیماری، بتدریج سلول‌ها خسته شده و علاوه بر مقاومت سلول‌ها به انسولین، کمبود این هورمون نیز رخ می‌دهد.
[/align]
