چاقی معضلی است که با بسیاری از بیماری‌ها همراه است و افراد چاق بیشتر در معرض انواع بیماری‌ها قرار دارند و آثار این معضل تنها به خود شخص برنمی‌گردد، بلکه مانند تمام بیماری‌ها آثار سوء آن به خانواده و جامعه برمی‌گردد.
وجود فرد بیمار در خانواده علاوه بر ایجاد نگرانی برای اعضای خانواده و صرف بخشی از درآمد آن‌ها برای تأمین هزینه‌های درمانی وی هزینه‌هایی را نیز به بخش بهداشتی درمانی جامعه تحمیل می‌کند. در حالی که این هزینه‌ها می‌تواند صرف ارتقای سطح سلامت عمومی افراد جامعه شود. مثلاً فردی که بر اثر چاقی، دچار سکته قلبی یا انسداد رگ‌های قلبی شده است علاوه بر صرف هزینه‌های فراوان برای عمل جراحی و درمان که خانواده او را ممکن است دچار آسیب‌های اقتصادی کند، ممکن است دچار ناتوانی‌های جسمی نیز بشود که این مسئله بار مالی فراوانی را بر دوش جامعه می‌گذارد. از دیگر پیامدهای چاقی می‌توان به شیوع افسردگی در بین افراد چاق اشاره کرد. ارتباط بین چاقی و افسردگی به چند دلیل پذیرفتنی است.
ابتدا، به دلیل این که برخی از بیمارانی که اضافه وزن دارند به خاطر برخورد اجتماع با مسئله چاقی، بیشتر مستعد افسردگی هستند. این افراد ترجیح می‌دهند کمتر در جامعه حضور داشته باشند و به همین دلیل اعتماد به نفس خود را از دست داده که این خود روند افسردگی را در آنان افزایش می‌دهد.
از طرف دیگر عدم حضور این افراد در جامعه معمولاً منجر به عدم تحرک بیشتر و شانس ابتلا به افزایش وزن بیشتر در آنان خواهد بود. همان‌طور که قبلاً هم به آن اشاره کردیم، افراد چاق، در هنگام افسردگی یا اضطراب، بیشتر غذا خورده و به اصطلاح دچار پرخوری عصبی شده و اضافه وزن بیشتری پیدا خواهند کرد.
