[zahra jamshidi]

به گفته متخصصان تغذيه، گنجاندن غذاهاي چرب در برنامه غذايي روزانه افراد، تغييراتي را در ساختار مولكولي سلول‌هاي تشكيل‌دهنده بافت‌ها و اندام‌هاي مختلف بدن ايجاد مي‌كند كه سلامت افراد را در معرض خطر قرار مي‌دهد.

اگر بتوان به اطلاعاتي درباره واكنش بدن نسبت به پرخوري دست يافت مي‌توان به استفاده از روش‌هاي جديد در درمان ديابت و سندرم متابوليك كه با ايجاد محدوديت نهايي در سوخت و ساز مواد غذايي در بدن همراه است اميدوار بود.

رژيم‌هاي غذايي پرچرب منجر به افزايش وزن و چاقي شده و خطر ابتلا به ديابت نوع دوم را افزايش مي‌دهد.

محققان نوعي پروتئين كليدي موسوم به Bcl10 را شناسايي كرده‌اند كه وجود آن در بدن براي اسيدهاي چرب آزاد كه در مواد غذايي پرچرب يافت شده و در بدن به شكل چربي ذخيره مي‌شود، ضروري است.

اين پروتئين مانع از عملكرد انسولين در بدن شده و قند خون را افزايش مي‌دهد. انسولين در كنترل قند خون در بدن نقش مهمي را ايفا مي‌كند. اما ايجاد مقاومت انسوليني در بدن منجر به افزايش غيرعادي قند خون مي‌شود كه از نخستين علائم و نشانه‌هاي ابتلا به ديابت است.

ايجاد مقاومت انسوليني در بدن مي‌تواند از پيامدهاي ابتلا به بيماري‌ها و اختلالات متابوليكي در بدن باشد. معمولا اين پيامدها به صورت زنجيره‌اي ادامه يافته و زمينه مناسبي را براي ابتلا به بيماري‌هايي مانند ديابت نوع دوم و بيماري‌هاي قلبي ايجاد مي‌كند.

با شيوع چاقي و اضافه وزن در سطح دنيا ميزان ابتلا به بيماري‌هايي مانند ديابت نوع دوم و اختلالات و بيماري‌هاي متابوليكي نيز روز به روز در حال افزايش است.

مطالعات نشان مي‌دهد ايجاد تغييرات كوتاه‌مدت مانند خوردن غذاهاي چرب تنها براي چند روز مي‌تواند موجب ايجاد مقاومت انسوليني در بدن شود.

پيش از اين‌كه اسيدهاي چرب آزاد موجب ايجاد التهاب كبد شوند در داخل كبد تجزيه شده و به موادي به نام دياسيل گليسرول تبديل مي‌شوند.

اما وجود پروتئين Bcl10 مانع از تجزيه اسيدهاي چرب مي‌شود. كمبود اين پروتئين در بدن مي‌تواند نقش مهمي در تنظيم قند خون داشته باشد.

اين پروتئين در واكنش سيستم ايمني بدن به عوامل بيماري‌زاي عفوني نيز نقش اساسي دارد بنابراين مي‌توان گفت با توجه به نقش مهم اين پروتئين در سيستم ايمني بدن، كمبود آن در بدن مي‌تواند تهديدي بر عليه سلامت بدن باشد و در اين صورت بهترين راهكار براي رهايي از چنگال بيماري‌هاي قلبي و ديابت نوع دوم اين است كه پرخوري نكرده و غذاهاي پرچرب را از برنامه غذايي روزانه حذف كنيم.(جام جم – ضميمه سيب)

[نویسنده]

نوشته‌ها