ورزش علاوه بر تأثیر‌گذاری در افراد چاق می‌تواند در افراد لاغر هم به نحو مثبتی اثر‌گذار باشد.
کمبود وزن هم خطر زاست. هرچه وزن فرد با حد پایین سلامتی فاصله بیشتری داشته باشد، خطر ابتلا به بیمار‌هایی که موجب مرگ زودرس می‌شوند، بیشتر است.
چنین شخصی توان کافی برای انجام فعالیت‌های روزانه را ندارد و بیشتر اوقات احساس ضعف می‌کند.
افراد لاغر اغلب یا به دلایل هورمونی یا متابولیسم و سوخت‌وساز بالا نمی‌توانند وزن خود را در حد نرمال بالا ببرند. مشکلاتی چون پرکاری تیروئید و اختلالات هورمونی، ناراحتی روحی که تأثیر مستقیم بر غذا خوردن فرد دارد و تنهایی، همه می‌توانند دلایل تأثیر‌گذاری باشند.
تحقیقات نشانگر آن است که ورزش می‌تواند برای افراد لاغر راهگشا باشد؛ بدین‌ترتیب که فرد لاغر پس از انجام فعالیت‌های فیزیکی اشتهایش بالا می‌رود و می‌تواند به‌دلیل میزان بالای سوخت و ساز بدن حین ورزش نسبت به سابق غذای بیشتری مصرف کند و در واقع بدن وی به‌دلیل فعالیت فیزیکی پذیرای غذای بیشتر می‌شود. ورزش در افراد لاغر حسن دیگری نیز دارد؛ عضله‌سازی که به تقویت و استحکام بدن منجر می‌شود.
اگر فعالیت شما کم باشد، به مرور توده عضلانی‌تان را از دست می‌دهید تا جایی که قادر نخواهید بود کارهای روزمره خود مثل بالا رفتن از پله، بلند شدن از صندلی و دیگر فعالیت‌ها را انجام دهید؛ چون عضلات‌تان به اندازه کافی قوی نیستند تا وزن شما را جابه‌جا کنند.افرادی که هیکل ظاهری خود را با رژیم گرفتن متناسب نشان می‌دهند و ورزش نمی‌کنند، ممکن است به اندازه افراد چاق، چربی دور ارگان‌های داخلی آنها از جمله قلبشان را گرفته باشد.
بنابراین حتی افراد لاغر یا با وزن نرمال هم نباید از ورزش کردن غافل باشند
