زیره به دلیل دارا بودن مقادیر قابل‌توجهی از ریزمغذی‌ها، املاح و مواد معدنی و انواع ویتامین‌ها و آنتی‌اکسیدان‌ها خواص تغذیه‌ای و درمانی فوق‌العاده‌ای دارد و مانع از پیری زودرس می‌شود.
زیره در مناطقی از اروپا، آفریقای شمالی و آسیا کشت می‌شود و پرورش‌دهندگان این گیاه پس از برداشت و خشک کردن، دانه‌های آن را می‌کوبند و از روغن دانه زیره ترکیبات شفابخش و مفید می‌گیرند.
دانه‌های زیره منبع غنی از فیبر غذایی هستند و این ماده خوراکی حجم غذا را افزایش می‌دهد و با تسریع حرکت غذا در روده‌ها از بروز یبوست جلوگیری می‌کند.
همچنین فیبر خوراکی تأثیر مطلوب روی مخاط جداره روده دارد و با این ویژگی از روده‌ها در برابر سرطان حفاظت می‌کند و همچنین از جذب مجدد نمک در روده می‌کاهد.
دانه زیره حاوی روغن‌های ضروری است که به دلیل دارا بودن ویژگی‌های آنتی‌اکسیدانی قوی و ضد نفخ بودن برای دستگاه گوارش بسیار مفید است.
زیره همچنین حاوی مقادیر قابل‌ملاحظه‌ای از آنتی‌اکسیدان‌های فلاوونوئید همچون «لوتئین»، «کاروتن» و «کریپتوگزانتین» است که در خارج کردن مولکول‌های مخرب رادیکال‌های آزاد از بدن نقش دارند و از بروز سرطان، انواع عفونت‌ها و همچنین از پیری زودرس جلوگیری می‌کنند.
زیره منبع غنی از املاح معدنی همچون آهن، مس، کلسیم، پتاسیم، منگنز و منیزیم است. مصرف مس و آهن برای تولید گلبول‌های قرمز خون ضروری است و زیره از این نظر منبع غذایی مناسبی است. به علاوه می‌توان انواع ویتامین‌های ضروری همچون A، E، C را از این چاشنی گیاهی مفید دریافت کرد.
سیده ندا موسوی، دانشجوی دکترای تخصصی علوم تغذیه
