این سبزی بومی مدیترانه می‌باشد و از نظر گیاه‌شناسی، آلیوم آسكالونیكوم نامیده می‌شود. نام گیاه‌شناسی آن از آسكالون كه شهری در جنوب فلسطین می‌باشد، مشتق شده است و احتمالا منشاء این سبزی از این منطقه می‌باشد. این گیاه جزء خانواده سیر و پیاز است، اما فاقد بوی سولفوریك قوی و بخارات آزاردهنده می‌باشد. مصرف موسیر در فرانسه بسیار رایج است، موسیر نسبت به پیاز برای پخت مناسب‌تر می‌باشد (به ویژه برای افرادی كه به طعم و بوی پیاز حساس هستند). موسیر نسبت به پیاز شیرین‌تر و هضم آن نیز آسانتر است.
اغلب قسمت‌های بالایی برگ دور ریخته می‌شوند، اما این قسمت‌ها سرشار از ویتامین و قابل استفاده در سالاد هستند. همچنین می‌توان آنها را به صورت پخته مصرف نمود. موسیر سرشار از ویتامین C، پتاسیم، فیبر، اسید فولیك، كلسیم و آهن است و منبع خوبی از پروتئین محسوب می‌شود، بنابراین یك سبزی مفید برای سبزی‌‌خواران می‌باشد.موسیر دارای تركیبات سولفوری مانند آلی پروپیل دی سولفین و فلاوونوئیدهایی از قبیل كوئرستین است.
بررسی‌ها نشان داده‌‌اند افرادی كه به میزان زیادی از فلاوونوئیدها مصرف می‌كنند، شانس پیشرفت سرطان، بیماری‌های قلبی و دیابت در آنها كاهش می‌یابد. از دیگر خواص فلاوونوئیدها، اثرات آنتی باكتریال آنها می‌باشد. همچنین این مواد، دارای خواص ضد التهابی، ضد ویروسی و ضد آلرژیك هستند. موسیر در حذف سموم از بدن، به كبد كمك می‌كند.
همچنین موسیر حاوی ساپونین‌ها می‌باشد كه این ماده در مهار و كشتن سلول‌های سرطانی نقش دارد. علاوه بر آن موسیر دارای خواص شفابخش زیادی است كه از آن جمله می‌توان به تولید پروستاگلاندین‌ها و رقیق نمودن خون اشاره نمود.
