[neda.mousavi]

آهن یکی از مواد ضروری برای رشد و نمو مناسب کودکان است و کمبود آن می ‌تواند تاثیراتی منفی بر روند رشد آن ها بگذارد. بنابراین والدین باید دقت داشته باشند که رژیم غذایی فرزندشان حاوی مقدار کافی آهن باشد، در غیر این صورت کودک ممکن است دچار مشکلی به نام “فقر آهن” شده و کم ‌خونی فقرآهن را نیز تجربه کند.

بیشترین میزان آهن، در هموگلوبین موجود در گلبول قرمز است که وظیفه اصلی آن حمل اکسیژن از ریه به بافت‌ ها است. اگر آهن کافی به بدن نرسد گلبول قرمز به میزان کافی تولید نمی ‌شود و در نتیجه فقر آهن پدید می‌ آید.

کمبود این ماده در بدن موجب خستگی، مشکلات تنفس، کاهش فعالیت بدنی و بروز مشکلاتی در یادگیری کودکان می ‌شود که می ‌تواند عواقب زیادی داشته باشد.

امروزه با تغذیه ی صحیح، فقر آهن در کودکان کمتر دیده می ‌شود اما در بعضی مناطق هنوز هم این مشکل شایع است و به همین دلیل باید مکمل ‌های آهن به صورت قطره ‌های خوراکی برای کودک مصرف شود تا نیاز وی به آهن برطرف شود.

نوزاد تا حدود شش ماهگی، از ذخیره‌های آهن موجود در بدن خود استفاده می ‌کند اما بعد از آن باید برنامه غذایی او طوری تنظیم شود که مواد حاوی آهن در آن گنجانده شود.

متخصصان تغذیه معتقدند میزان آهن موجود در شیر مادر کم است، با این وجود به دلیل این که جذب آهن شیر مادر بسیار خوب است، شیرخوار تا حدود چهار یا شش ماهگی نیاز به تجویز آهن ندارد و به ‌ندرت در قبل از شش ماهگی نیاز به تجویز آهن پیدا می‌ کند، اما به دلیل این که به تدریج میزان هموگلوبین خون شیرخوار کم می ‌شود لازم است بعد از چهار یا شش ماهگی از قطره آهن استفاده شود.
کمبود این ماده را می ‌توان یک مشکل بزرگ برای کودکان دانست. کمبود آهن می ‌تواند در رشد و نمو مغز کودکان و کاهش ضریب هوشی آن ها اختلال ایجاد کند و همچنین منجر به کم‌ خونی و در نتیجه باعث تحلیل توانایی و نیروی کودکان شود.

در شیر‌خواران در صورت سلامت مادر، میزان آهن موجود در شیرمادر برای چهار تا شش ماه اول زندگی نوزاد کافی است ولی در مورد نوزادانی که با وزن کم متولد می ‌شوند ذخایر آهن کم است و باید بعد از سه ماهگی آهن اضافی به صورت قطره خوراکی به‌ آن ها خورانده شود.

سیده ندا موسوی، دانشجوی دکترای تخصصی علوم تغذیه

[نویسنده]

نوشته‌ها